< Zabura 108 >

1 Waƙa ce. Zabura ta Dawuda. Zuciyata tsayayyiya ce, ya Allah; zan rera in kuma yi kiɗi da dukan raina.
Canticum Psalmi ipsi David. Paratum cor meum Deus, paratum cor meum: cantabo, et psallam in gloria mea.
2 Ku farka, garaya da molo! Zan farkar da rana.
Exurge gloria mea, exurge psalterium, et cithara: exurgam diluculo.
3 Zan yabe ka, ya Ubangiji, a cikin al’ummai; zan rera game da kai cikin mutane.
Confitebor tibi in populis Domine: et psallam tibi in nationibus.
4 Gama ƙaunarka da girma take, bisa fiye da sammai; amincinka ya kai sarari.
Quia magna est super cælos misericordia tua: et usque ad nubes veritas tua:
5 A ɗaukaka ka, ya Allah, a bisa sammai, bari kuma ɗaukakarka ta kasance a bisa dukan duniya.
Exaltare super cælos Deus, et super omnem terram gloria tua:
6 Ka cece mu ka kuma taimake mu da hannunka na dama, domin waɗanda kake ƙauna su kuɓuta.
ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me:
7 Allah ya yi magana daga wurinsa mai tsarki, “Ciki nasara zan raba Shekem in kuma auna Kwarin Sukkot.
Deus locutus est in sancto suo: Exultabo, et dividam Sichimam, et convallem tabernaculorum dimetiar.
8 Gileyad nawa ne, Manasse nawa ne; Efraim shi hulan kwanona, Yahuda ne sandana na sarauta.
Meus est Galaad, et meus est Manasses: et Ephraim susceptio capitis mei. Iuda rex meus:
9 Mowab shi ne kwanon wankina, a kan Edom zan jefa takalmina; a bisa Filistiya zan yi kirari cikin nasara.”
Moab lebes spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum: mihi alienigenæ amici facti sunt.
10 Wa zai kawo ni birni mai katanga? Wa zai jagorance ni zuwa Edom?
Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?
11 Ba kai ba ne, ya Allah, kai da ka ƙi mu ba ka kuwa fita tare da mayaƙanmu?
Nonne tu Deus, qui repulisti nos, et non exibis Deus in virtutibus nostris?
12 Ka ba mu taimako a kan abokin gāba, gama taimakon mutum banza ne.
Da nobis auxilium de tribulatione: quia vana salus hominis.
13 Tare da Allah za mu yi nasara, zai kuma tattaka abokan gābanmu.
In Deo faciemus virtutem: et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.

< Zabura 108 >