< Zabura 106 >

1 Yabi Ubangiji. Yi godiya ga Ubangiji, gama nagari ne shi; ƙaunarsa madawwamiya ce har abada.
Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Wane ne zai furta manyan ayyukan Ubangiji ko yă furta cikakken yabonsa?
Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
3 Masu albarka ne waɗanda suke yin adalci, waɗanda kullum suke yin abin da yake daidai.
Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4 Ka tuna da ni, ya Ubangiji, sa’ad da ka nuna alheri ga mutanenka, ka zo ka taimake ni sa’ad da ka cece su,
Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
5 don in ji daɗin nasarar zaɓaɓɓunka, don in sami rabo cikin farin cikin al’ummarka in kuma shiga gādonka cikin yin yabo.
Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
6 Mun yi zunubi, kamar yadda kakanninmu suka yi; mun yi ba daidai ba muka kuma aikata mugunta.
Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7 Sa’ad da kakanninmu suke a Masar, ba su damu da mu’ujizanka ba; ba su tuna yawan alheranka ba, suka kuma yi tayarwa a teku, Jan Teku.
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
8 Duk da haka ya cece su saboda sunansa, don yă sanar da ikonsa mai girma.
A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
9 Ya tsawata wa Jan Teku, ya kuwa bushe; ya bi da su ta cikin zurfafa sai ka ce a hamada.
Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
10 Ya cece su daga hannun maƙiyi; daga hannun abokin gāba ya fanshe su.
A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
11 Ruwaye suka rufe abokan gābansu; babu ko ɗaya da ya tsira.
W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
12 Sa’an nan suka gaskata alkawarinsa suka kuma rera yabonsa.
A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
13 Amma nan da nan suka manta abin da ya yi ba su kuwa jira shawararsa ba.
Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
14 A cikin hamada suka bar sha’awarsu ta mamaye su a ƙasar da babu kome suka gwada Allah.
Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
15 Sai ya ba su abin da suka roƙa, amma ya aika musu da muguwar cuta.
I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
16 A sansani suka ji kishin Musa da kuma Haruna, wanda Ubangiji ya keɓe.
Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
17 Ƙasa ta buɗe ta haɗiye Datan ta binne iyalin Abiram.
Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
18 Wuta ta ƙuno a cikin mabiyansu; harshen wuta ya cinye mugaye.
I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
19 A Horeb suka yi ɗan maraƙi suka yi wa gunkin zubi daga ƙarfe sujada.
Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
20 Suka sauke Ɗaukakarsu saboda siffar bijimi, wanda yake cin ciyawa.
I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
21 Suka manta da Allahn da ya cece su, wanda ya aikata manyan abubuwa a Masar,
Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22 mu’ujizai a ƙasar Ham ayyukan banrazana a Jan Teku.
Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
23 Don haka ya ce zai hallaka su, amma Musa, zaɓaɓɓensa, ya yi godo a gabansa don yă kau da hasalarsa daga hallaka su.
Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
24 Sai suka rena ƙasa mai ni’ima; ba su gaskata alkawarinsa ba.
Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
25 Suka yi gunaguni a tentunansu ba su kuwa yi biyayya da Ubangiji ba.
I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26 Saboda haka ya rantse musu ya kuma ɗaga hannu cewa zai sa su mutu a cikin hamada,
Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
27 ya sa zuriyarsu su mutu a cikin al’ummai ya kuma watsar da su cikin dukan ƙasashe.
A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
28 Suka haɗa kai da Ba’al-Feyor suka kuma ci hadayun da aka miƙa wa allolin da ba su da rai;
Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
29 suka tsokane Ubangiji ya yi fushi ta wurin mugayen ayyukansu, sai annoba ta ɓarke a cikinsu.
A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
30 Amma Finehas ya miƙe tsaye ya ɗauki mataki, sai annobar ta daina.
Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
31 An ayana masa wannan a matsayin adalci har zamanai marar matuƙa masu zuwa.
Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32 A ruwan Meriba suka ba Ubangiji fushi, sai wahala ta zo wa Musa saboda su;
Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
33 saboda sun yi tayarwa a kan Ruhun Allah, har mugayen kalmomi suka fito daga leɓunan Musa.
Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
34 Ba su hallakar da mutanen yadda Ubangiji ya umarce su ba,
Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
35 amma suka yi cuɗanya da al’ummai suka ɗauki al’adunsu.
Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
36 Suka yi wa gumakansu sujada, waɗanda suka zama tarko gare su.
I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37 Suka miƙa’ya’yansu maza hadaya’yan matansu kuma ga aljanu.
Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
38 Suka zub da jini marar laifi, jinin’ya’yansu maza da mata, waɗanda suka miƙa hadaya ga gumakan Kan’ana, ƙasar kuwa ta ƙazantu ta wurin jininsu.
I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
39 Suka ƙazantar da kansu ta wurin abin da suka yi; ta wurin ayyukansu suka yi karuwanci.
I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
40 Saboda haka Ubangiji ya yi fushi da mutanensa ya ji ƙyamar gādonsa.
Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
41 Ya miƙa su ga al’ummai, maƙiyansu kuma suka yi mulki a kansu.
I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
42 Abokan gābansu suka danne su suka sa su a ƙarƙashin ikonsu.
I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
43 Sau da yawa ya cece su, amma sun nace su yi tawaye suka kuma lalace cikin zunubinsu.
Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 Amma ya lura da wahalarsu sa’ad da ya ji kukansu;
A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45 saboda su ya tuna da alkawarinsa kuma daga yawan ƙaunarsa ya ji tausayi.
Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
46 Ya sa aka ji tausayinsu a wurin dukan waɗanda suka kame su.
Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
47 Ka cece mu, Ubangiji Allahnmu, ka kuma tattara mu daga al’ummai, don mu yi wa sunanka mai tsarki godiya mu kuma ɗaukaka cikin yabonka.
Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
48 Yabo ga Ubangiji, Allah na Isra’ila, daga madawwami zuwa madawwami. Bari dukan mutane su ce, “Amin!” Yabo ga Ubangiji.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.

< Zabura 106 >