Zabura 105

1 Ku yi godiya ga Ubangiji, ku kira bisa sunansa; ku sanar a cikin al’ummai abin da ya yi.

Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;

2 Ku rera gare shi, ku rera yabo gare shi; ku faɗa dukan abubuwan mamakin da ya aikata.

Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!

3 Ku ɗaukaka a cikin sunansa mai tsarki; bari zukatan waɗanda suke neman Ubangiji su yi farin ciki.

Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!

4 Ku sa rai ga Ubangiji da kuma ƙarfinsa; ku nemi fuskarsa kullum.

Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;

5 Ku tuna da abubuwan mamakin da ya yi, mu’ujizansa, da kuma hukunce-hukuncen da ya zartar,

Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:

6 Ya ku zuriyar Ibrahim bawansa, Ya ku’ya’yan Yaƙub, zaɓaɓɓensa.

Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!

7 Shi ne Ubangiji Allahnmu; kuma hukunce-hukuncensa suna a cikin dukan duniya.

Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!

8 Yana tuna da alkawarinsa har abada, maganar da ya umarta, har tsararraki dubu,

Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:

9 alkawarin da ya yi da Ibrahim, rantsuwar da ya yi wa Ishaku.

Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.

10 Ya tabbatar da shi ga Yaƙub a matsayin ƙa’ida, Isra’ila a matsayin madawwamin alkawari,

En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:

11 “Gare ka zan ba da ƙasar Kan’ana a matsayin rabo za ka yi gādo.”

Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."

12 Sa’ad da suke kima kawai, kima sosai, da kuma baƙi a cikinta,

Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.

13 suka yi ta yawo daga al’umma zuwa al’umma, daga masarauta zuwa wata.

En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,

14 Bai bar kowa yă danne su ba; saboda su, ya tsawata wa sarakuna,

Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:

15 “Kada ku taɓa shafaffena; kada ku yi wa annabawa lahani.”

"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"

16 Ya sauko da yunwa a kan ƙasa ya kuma lalace dukan tanadinsu na abinci;

En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,

17 ya kuma aiki mutum a gabansu, Yusuf, da aka sayar a matsayin bawa.

Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;

18 Suka raunana ƙafafunsa da sarƙa aka sa wuyansa cikin ƙarafa,

Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.

19 sai abin da ya rigafaɗi ya cika sai da maganar Ubangiji ta tabbatar da shi mai gaskiya.

Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,

20 Sarki ya aika aka kuma sake shi, mai mulkin mutane ya’yantar da shi.

Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;

21 Ya mai da shi shugaban gidansa, mai mulki a bisa dukan abin da ya mallaka,

Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.

22 don yă umarci sarakunansa yadda ya ga dama yă kuma koya wa dattawa hikima.

En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,

23 Sa’an nan Isra’ila ya shiga Masar; Yaƙub ya yi zama kamar baƙo a ƙasar Ham.

Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.

24 Ubangiji ya mai da mutanensa suka yi ta haihuwa; ya sa suka yi yawa suka fi ƙarfin maƙiyansu,

Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.

25 waɗanda ya juya zukatansu su ƙi mutanensa don su haɗa baki a kan bayinsa.

Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,

26 Ya aiki Musa bawansa, da Haruna, wanda ya zaɓa.

Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;

27 Suka yi mu’ujizansa a cikinsu, abubuwan mamakinsa a cikin ƙasar Ham.

En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.

28 Ya aiko da duhu ya kuma sa ƙasar tă yi duhu, ba domin sun yi tawaye a kan maganarsa ba?

Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.

29 Ya mai da ruwaye suka zama jini, ya sa kifayensu suka mutu.

Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.

30 Ƙasarsu ta yi ta fid da kwaɗi, waɗanda suka haura cikin ɗakunan kwana na masu mulkinsu.

Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.

31 Ya yi magana, sai tarin ƙudaje suka fito, cinnaku kuma ko’ina a ƙasar.

Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.

32 Ya mai da ruwan samansu ya zama ƙanƙara, da walƙiya ko’ina a ƙasarsu;

Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.

33 ya lalace inabinsu da itatuwan ɓaurensu ya ragargaza itatuwan ƙasarsu.

Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.

34 Ya yi magana, sai fāri ɗango suka fito, fāran da ba su ƙidayuwa;

Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;

35 suka cinye kowane abu mai ruwan kore a cikin ƙasarsu, suka cinye amfanin gonarsu

Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.

36 Sa’an nan ya karkashe dukan’yan fari a cikin ƙasarsu, nunan fari na dukan mazantakarsu.

Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.

37 Ya fitar da Isra’ila, ɗauke da azurfa da zinariya, kuma daga cikin kabilansu babu wani da ya kāsa.

Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.

38 Masar ta yi murna sa’ad da suka tafi, saboda tsoron Isra’ila ya fāɗo musu.

Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.

39 Ya shimfiɗa girgije kamar mayafi, da kuma wuta don ta ba su haske da dare.

En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.

40 Suka roƙa, ya kuwa ba su makware ya kuma ƙosar da su da abinci daga sama.

Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;

41 Ya buɗe dutse, sai ruwa ya ɓulɓulo, kamar kogi ya gudu zuwa cikin hamada.

Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:

42 Ya tuna da alkawarinsa mai tsarki da ya ba wa bawansa Ibrahim.

Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!

43 Ya fitar da mutanensa da farin ciki, zaɓaɓɓunsa da sowa ta farin ciki;

Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.

44 ya ba su ƙasashen al’ummai, suka kuma sami gādon abin da waɗansu sun sha wahala a kai,

Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:

45 don su kiyaye farillansa su kuma kiyaye dokokinsa. Yabo ga Ubangiji.

Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!