< Zabura 104 >

1 Yabi Ubangiji, ya raina. Ya Ubangiji Allahna, kana da girma ƙwarai; kana saye da daraja da ɗaukaka.
Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2 Ubangiji ya naɗe kansa da haske kamar riga ya shimfiɗa sammai kamar tenti
amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
3 ya kafa ginshiƙan ɗakin samansa a kan ruwaye. Ya maido da gizagizai suka zama keken yaƙinsa yana hawa a kan fikafikan iska.
qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4 Ya mai da iska suka zama’yan saƙonsa harsunan wuta kuma bayinsa.
Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5 Ya kafa duniya a kan tussanta; ba za a iya matsar da ita ba.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 Ka rufe ta da zurfi kamar da riga ruwaye sun tsaya a bisa duwatsu.
Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
7 Amma a tsawatawarka ruwaye suka gudu da jin ƙarar tsawanka suka ruga da gudu;
Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8 suka gudu a bisa duwatsu, suka gangara zuwa cikin kwaruruka, zuwa wurin da ka shirya musu.
Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9 Ka kafa iyakar da ba a iya tsallakawa; ba za su ƙara rufe duniya ba.
Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10 Ya sa maɓulɓulai suka zuba ruwa cikin kwaruruka; yana gudu tsakanin duwatsu.
Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
11 Suna ba da ruwa ga dukan namun jeji; jakunan jeji suna kashe ƙishirwansu.
Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
12 Tsuntsaye sarari suna sheƙunansu kusa da ruwan; suna rera cikin rassa.
Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13 Yana wa duwatsu banruwa daga ɗakinsa na sama; ƙasa tana ƙoshiya da amfanin aikinsa.
Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Yana sa ciyawa tă yi girma saboda shanu, tsire-tsire domin mutum ya nome, suna fid da abinci daga ƙasa,
Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15 ruwan inabi yakan sa zuciyar mutum tă yi murna, mai kuwa yakan sa fuska tă yi haske, abinci kuma da yake riƙe zuciyarsa.
et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16 Ana yi wa itatuwan Ubangiji banruwa sosai, al’ul na Lebanon da ya shuka.
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17 A can tsuntsaye suke sheƙunnansu; shamuwa tana da gidanta a itatuwan fir.
illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18 Manyan duwatsu na awakin jeji ne; tsagaggun duwatsun mafaka ne ga rema.
montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19 Wata ne ke ƙididdigar lokuta, rana kuma ta san sa’ad da za tă fāɗi.
Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20 Ka yi duhu, sai ya zama dare, sai dukan namun jeji a kurmi suka fito a maƙe.
Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
21 Zakoki sun yi ruri sa’ad da suke farauta suna kuma neman abincinsu daga Allah.
Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
22 Rana ta fito, sai suka koma shiru; suka koma suka kwanta a kogwanninsu.
Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Mutum yakan tafi aikinsa, zuwa wurin aikinsa har yamma.
Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Ina misalin yawan aikinka, ya Ubangiji! Cikin hikima ka yi su duka; duniya ta cika da halittunka.
Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25 Akwai teku, babba da kuma fāɗi, cike da halittun da suka wuce ƙirga, abubuwa masu rai babba da ƙarami.
Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26 A can jiragen ruwa suna kai komo, kuma dodon ruwan da ka yi, yă yi wasa a can.
illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27 Waɗannan duka suna dogara gare ka don ka ba su abincinsu a daidai lokaci.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Sa’ad da ba su da shi, sai su tattara shi; sa’ad da ka buɗe hannunka, sukan ƙoshi da abubuwa masu kyau.
Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Sa’ad da ka ɓoye fuskarka, sai su razana; sa’ad da ka ɗauke numfashinsu, sai su mutu su kuma koma ga ƙura.
Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Sa’ad da ka aika da Ruhunka, sai su halittu, su kuma sabunta fuskar duniya.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
31 Bari ɗaukakar Ubangiji ta dawwama har abada; bari Ubangiji yă yi farin ciki cikin aikinsa,
Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
32 shi wanda ya dubi duniya, sai ta razana, wanda ya taɓa duwatsu, sai suka yi hayaƙi.
Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33 Zan rera ga Ubangiji dukan raina; zan rera yabo ga Allahna muddin ina raye.
Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Bari tunanina yă gamshe shi, yayinda nake farin ciki a cikin Ubangiji.
Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35 Amma bari masu zunubi su ɓace daga duniya mugaye kuma kada a ƙara ganinsu. Yabi Ubangiji, ya raina. Yabi Ubangiji.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.

< Zabura 104 >