Zabura 103
1 Ta Dawuda. Yabi Ubangiji, ya raina; dukan abin da yake cikin cikina, yabi sunansa mai tsarki.
Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
2 Yabi Ubangiji, ya raina, kada kuma ka manta dukan alheransa,
Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
3 wanda yake gafarta dukan zunubai yake kuma warkar da dukan cututtuka,
Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,
4 wanda ya fanshi ranka daga rami ya naɗa maka rawani da ƙauna da kuma tausayi,
han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,
5 Wanda ya ƙosar da kai da abubuwa masu kyau domin a sabunta ƙuruciyarka kamar na gaggafa.
han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.
6 Ubangiji yana aikata adalci da kuma gaskiya ga duk waɗanda aka danne.
Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.
7 Ya sanar da hanyoyinsa wa Musa, ayyukansa ga mutanen Isra’ila.
Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.
8 Ubangiji mai tausayi ne da kuma alheri, mai jinkirin fushi, cike da ƙauna.
Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.
9 Ba zai yi ta zargi ba ba kuwa zai yi ta jin fushi har abada ba;
Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.
10 ba ya yin da mu gwargwadon zunubanmu ko yă sāka mana bisa ga laifofinmu.
Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.
11 Gama kamar yadda sammai suke can bisa duniya, haka girmar ƙaunarsa yake wa masu tsoronsa;
For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.
12 kamar yadda gabas yake daga yamma, haka ya cire laifofinmu daga gare mu.
So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.
13 Kamar yadda mahaifi yake jin tausayin’ya’yansa, haka Ubangiji yake jin tausayin waɗanda suke tsoronsa;
Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.
14 gama ya san yadda aka yi mu, ya tuna cewa mu ƙura ne.
For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.
15 Game da mutum dai, kwanakinsa suna kamar ciyawa da suke haɓaka kamar fure a gona;
Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.
16 iska kan hura a kansa sai ya ɓace ba a kuwa sāke tuna da inda dā yake.
Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.
17 Amma daga madawwami zuwa madawwami ƙaunar Ubangiji tana tare da waɗanda suke tsoronsa, adalcinsa kuma tare da’ya’yansu,
Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,
18 tare da waɗanda suke kiyaye alkawarinsa suna kuma tuna su yi biyayya da farillansa.
mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.
19 Ubangiji ya kafa kursiyinsa a sama, masarautarsa kuwa na mulki a bisa duka.
Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.
20 Yabi Ubangiji, ku mala’ikunsa, ku jarumawa masu yi masa aiki, waɗanda suke yin biyayya da maganarsa.
Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!
21 Yabi Ubangiji, dukanku rundunarsa ta sama, ku bayinsa waɗanda kuke aikata nufinsa.
Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!
22 Yabi Ubangiji, dukanku ayyukansa ko’ina a mulkinsa. Yabi Ubangiji, ya raina.
Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!
