Zabura 103
1 Ta Dawuda. Yabi Ubangiji, ya raina; dukan abin da yake cikin cikina, yabi sunansa mai tsarki.
Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
2 Yabi Ubangiji, ya raina, kada kuma ka manta dukan alheransa,
Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
3 wanda yake gafarta dukan zunubai yake kuma warkar da dukan cututtuka,
Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
4 wanda ya fanshi ranka daga rami ya naɗa maka rawani da ƙauna da kuma tausayi,
Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
5 Wanda ya ƙosar da kai da abubuwa masu kyau domin a sabunta ƙuruciyarka kamar na gaggafa.
Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
6 Ubangiji yana aikata adalci da kuma gaskiya ga duk waɗanda aka danne.
Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
7 Ya sanar da hanyoyinsa wa Musa, ayyukansa ga mutanen Isra’ila.
Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
8 Ubangiji mai tausayi ne da kuma alheri, mai jinkirin fushi, cike da ƙauna.
Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
9 Ba zai yi ta zargi ba ba kuwa zai yi ta jin fushi har abada ba;
Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
10 ba ya yin da mu gwargwadon zunubanmu ko yă sāka mana bisa ga laifofinmu.
Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
11 Gama kamar yadda sammai suke can bisa duniya, haka girmar ƙaunarsa yake wa masu tsoronsa;
Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
12 kamar yadda gabas yake daga yamma, haka ya cire laifofinmu daga gare mu.
Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
13 Kamar yadda mahaifi yake jin tausayin’ya’yansa, haka Ubangiji yake jin tausayin waɗanda suke tsoronsa;
Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
14 gama ya san yadda aka yi mu, ya tuna cewa mu ƙura ne.
Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
15 Game da mutum dai, kwanakinsa suna kamar ciyawa da suke haɓaka kamar fure a gona;
Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
16 iska kan hura a kansa sai ya ɓace ba a kuwa sāke tuna da inda dā yake.
Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
17 Amma daga madawwami zuwa madawwami ƙaunar Ubangiji tana tare da waɗanda suke tsoronsa, adalcinsa kuma tare da’ya’yansu,
Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
18 tare da waɗanda suke kiyaye alkawarinsa suna kuma tuna su yi biyayya da farillansa.
Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
19 Ubangiji ya kafa kursiyinsa a sama, masarautarsa kuwa na mulki a bisa duka.
In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
20 Yabi Ubangiji, ku mala’ikunsa, ku jarumawa masu yi masa aiki, waɗanda suke yin biyayya da maganarsa.
Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
21 Yabi Ubangiji, dukanku rundunarsa ta sama, ku bayinsa waɗanda kuke aikata nufinsa.
Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
22 Yabi Ubangiji, dukanku ayyukansa ko’ina a mulkinsa. Yabi Ubangiji, ya raina.
Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
