Zabura 102
1 Addu’ar mutum mai shan wahala. Sa’ad da ya rasa ƙarfi ya kuma yi makoki a gaban Ubangiji. Ka ji addu’ata, ya Ubangiji; bari kukata ta neman taimako ta zo gare ka.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Kada ka ɓoye fuskarka daga gare ni sa’ad da nake cikin damuwa. Ka juye kunnenka gare ni; sa’ad da na yi kira, ka amsa mini da sauri.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Gama kwanakina sun ɓace kamar hayaƙi; ƙasusuwana suna ƙuna kamar jan wuta.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Zuciyata ta kamu da ciwo ta kuma bushe kamar ciyawa; na manta in ci abinci.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Saboda nishina mai ƙarfi na rame na bar ƙasusuwa kawai.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Ni kamar mujiyar jeji ne, kamar mujiya a kufai.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Na kwanta a faɗake; na zama kamar tsuntsun da yake shi kaɗai a kan rufin ɗaki.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Dukan yini abokan gābana suna tsokanata; waɗanda suke mini ba’a suna amfani da sunana yă zama abin la’ana.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Gama ina cin toka a matsayin abincina ina kuma gauraye abin sha nawa da hawaye
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 saboda fushinka mai girma, gama ka ɗaga ni sama ka yar a gefe.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Kwanakina suna kamar inuwar yamma; na bushe kamar ciyawa.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 Amma kai, ya Ubangiji, kana zaune a kursiyinka har abada; sunan da ka yi zai dawwama a dukan zamanai.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Za ka tashi ka kuma ji tausayin Sihiyona, gama lokaci ne na nuna alheri gare ta; ƙayyadadden lokacin ya zo.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Gama duwatsunta suna da daraja ga bayinka; ƙurarta kawai kan sa su ji tausayi.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Al’ummai za su ji tsoron sunan Ubangiji, dukan sarakunan duniya za su girmama ɗaukakarka.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Gama Ubangiji zai sāke gina Sihiyona ya kuma bayyana a ɗaukakarsa.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Zai amsa addu’ar marasa ƙarfi; ba zai ƙyale roƙonsu ba.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Bari a rubuta wannan don tsara mai zuwa, cewa mutanen da ba a riga an halitta ba za su yabi Ubangiji,
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 “Ubangiji ya duba ƙasa daga wurinsa mai tsarki a bisa, daga sama ya hangi duniya,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 don yă ji nishe-nishen’yan kurkuku yă kuma saki waɗanda aka yanke musu hukuncin mutuwa.”
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 Saboda haka za a furta sunan Ubangiji a Sihiyona yabonsa kuma a Urushalima
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 sa’ad da mutane da mulkoki suka tattaru don su yi wa Ubangiji sujada.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Cikin rayuwata, ya karye ƙarfina; ya gajartar da kwanakina.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Sai na ce, “Kada ka ɗauke ni a tsakiyar kwanakina, ya Allah; shekarunka suna bi cikin dukan zamanai.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 A farkon fari ka kafa tushen duniya, sammai kuma aikin hannuwanka ne.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 Za su hallaka, amma za ka ci gaba; duk za su tsufe kamar riga. Kamar riga za ka canja su za a kuwa zubar da su.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 Amma kana nan yadda kake, kuma shekarunka ba za su taɓa ƙarewa ba.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 ’Ya’yan bayinka za su zauna a gabanka; zuriyarsu za su kahu a gabanka.”
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
