< Zabura 102 >

1 Addu’ar mutum mai shan wahala. Sa’ad da ya rasa ƙarfi ya kuma yi makoki a gaban Ubangiji. Ka ji addu’ata, ya Ubangiji; bari kukata ta neman taimako ta zo gare ka.
תפלה לעני כי יעטף ולפני יהוה ישפך שיחו יהוה שמעה תפלתי ושועתי אליך תבוא׃
2 Kada ka ɓoye fuskarka daga gare ni sa’ad da nake cikin damuwa. Ka juye kunnenka gare ni; sa’ad da na yi kira, ka amsa mini da sauri.
אל תסתר פניך ממני ביום צר לי הטה אלי אזנך ביום אקרא מהר ענני׃
3 Gama kwanakina sun ɓace kamar hayaƙi; ƙasusuwana suna ƙuna kamar jan wuta.
כי כלו בעשן ימי ועצמותי כמו קד נחרו׃
4 Zuciyata ta kamu da ciwo ta kuma bushe kamar ciyawa; na manta in ci abinci.
הוכה כעשב ויבש לבי כי שכחתי מאכל לחמי׃
5 Saboda nishina mai ƙarfi na rame na bar ƙasusuwa kawai.
מקול אנחתי דבקה עצמי לבשרי׃
6 Ni kamar mujiyar jeji ne, kamar mujiya a kufai.
דמיתי לקאת מדבר הייתי ככוס חרבות׃
7 Na kwanta a faɗake; na zama kamar tsuntsun da yake shi kaɗai a kan rufin ɗaki.
שקדתי ואהיה כצפור בודד על גג׃
8 Dukan yini abokan gābana suna tsokanata; waɗanda suke mini ba’a suna amfani da sunana yă zama abin la’ana.
כל היום חרפוני אויבי מהוללי בי נשבעו׃
9 Gama ina cin toka a matsayin abincina ina kuma gauraye abin sha nawa da hawaye
כי אפר כלחם אכלתי ושקוי בבכי מסכתי׃
10 saboda fushinka mai girma, gama ka ɗaga ni sama ka yar a gefe.
מפני זעמך וקצפך כי נשאתני ותשליכני׃
11 Kwanakina suna kamar inuwar yamma; na bushe kamar ciyawa.
ימי כצל נטוי ואני כעשב איבש׃
12 Amma kai, ya Ubangiji, kana zaune a kursiyinka har abada; sunan da ka yi zai dawwama a dukan zamanai.
ואתה יהוה לעולם תשב וזכרך לדר ודר׃
13 Za ka tashi ka kuma ji tausayin Sihiyona, gama lokaci ne na nuna alheri gare ta; ƙayyadadden lokacin ya zo.
אתה תקום תרחם ציון כי עת לחננה כי בא מועד׃
14 Gama duwatsunta suna da daraja ga bayinka; ƙurarta kawai kan sa su ji tausayi.
כי רצו עבדיך את אבניה ואת עפרה יחננו׃
15 Al’ummai za su ji tsoron sunan Ubangiji, dukan sarakunan duniya za su girmama ɗaukakarka.
וייראו גוים את שם יהוה וכל מלכי הארץ את כבודך׃
16 Gama Ubangiji zai sāke gina Sihiyona ya kuma bayyana a ɗaukakarsa.
כי בנה יהוה ציון נראה בכבודו׃
17 Zai amsa addu’ar marasa ƙarfi; ba zai ƙyale roƙonsu ba.
פנה אל תפלת הערער ולא בזה את תפלתם׃
18 Bari a rubuta wannan don tsara mai zuwa, cewa mutanen da ba a riga an halitta ba za su yabi Ubangiji,
תכתב זאת לדור אחרון ועם נברא יהלל יה׃
19 “Ubangiji ya duba ƙasa daga wurinsa mai tsarki a bisa, daga sama ya hangi duniya,
כי השקיף ממרום קדשו יהוה משמים אל ארץ הביט׃
20 don yă ji nishe-nishen’yan kurkuku yă kuma saki waɗanda aka yanke musu hukuncin mutuwa.”
לשמע אנקת אסיר לפתח בני תמותה׃
21 Saboda haka za a furta sunan Ubangiji a Sihiyona yabonsa kuma a Urushalima
לספר בציון שם יהוה ותהלתו בירושלם׃
22 sa’ad da mutane da mulkoki suka tattaru don su yi wa Ubangiji sujada.
בהקבץ עמים יחדו וממלכות לעבד את יהוה׃
23 Cikin rayuwata, ya karye ƙarfina; ya gajartar da kwanakina.
ענה בדרך כחו קצר ימי׃
24 Sai na ce, “Kada ka ɗauke ni a tsakiyar kwanakina, ya Allah; shekarunka suna bi cikin dukan zamanai.
אמר אלי אל תעלני בחצי ימי בדור דורים שנותיך׃
25 A farkon fari ka kafa tushen duniya, sammai kuma aikin hannuwanka ne.
לפנים הארץ יסדת ומעשה ידיך שמים׃
26 Za su hallaka, amma za ka ci gaba; duk za su tsufe kamar riga. Kamar riga za ka canja su za a kuwa zubar da su.
המה יאבדו ואתה תעמד וכלם כבגד יבלו כלבוש תחליפם ויחלפו׃
27 Amma kana nan yadda kake, kuma shekarunka ba za su taɓa ƙarewa ba.
ואתה הוא ושנותיך לא יתמו׃
28 ’Ya’yan bayinka za su zauna a gabanka; zuriyarsu za su kahu a gabanka.”
בני עבדיך ישכונו וזרעם לפניך יכון׃

< Zabura 102 >