Zabura 102

1 Addu’ar mutum mai shan wahala. Sa’ad da ya rasa ƙarfi ya kuma yi makoki a gaban Ubangiji. Ka ji addu’ata, ya Ubangiji; bari kukata ta neman taimako ta zo gare ka.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Kada ka ɓoye fuskarka daga gare ni sa’ad da nake cikin damuwa. Ka juye kunnenka gare ni; sa’ad da na yi kira, ka amsa mini da sauri.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Gama kwanakina sun ɓace kamar hayaƙi; ƙasusuwana suna ƙuna kamar jan wuta.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Zuciyata ta kamu da ciwo ta kuma bushe kamar ciyawa; na manta in ci abinci.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 Saboda nishina mai ƙarfi na rame na bar ƙasusuwa kawai.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Ni kamar mujiyar jeji ne, kamar mujiya a kufai.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Na kwanta a faɗake; na zama kamar tsuntsun da yake shi kaɗai a kan rufin ɗaki.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Dukan yini abokan gābana suna tsokanata; waɗanda suke mini ba’a suna amfani da sunana yă zama abin la’ana.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Gama ina cin toka a matsayin abincina ina kuma gauraye abin sha nawa da hawaye

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 saboda fushinka mai girma, gama ka ɗaga ni sama ka yar a gefe.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Kwanakina suna kamar inuwar yamma; na bushe kamar ciyawa.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Amma kai, ya Ubangiji, kana zaune a kursiyinka har abada; sunan da ka yi zai dawwama a dukan zamanai.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Za ka tashi ka kuma ji tausayin Sihiyona, gama lokaci ne na nuna alheri gare ta; ƙayyadadden lokacin ya zo.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Gama duwatsunta suna da daraja ga bayinka; ƙurarta kawai kan sa su ji tausayi.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Al’ummai za su ji tsoron sunan Ubangiji, dukan sarakunan duniya za su girmama ɗaukakarka.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 Gama Ubangiji zai sāke gina Sihiyona ya kuma bayyana a ɗaukakarsa.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Zai amsa addu’ar marasa ƙarfi; ba zai ƙyale roƙonsu ba.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Bari a rubuta wannan don tsara mai zuwa, cewa mutanen da ba a riga an halitta ba za su yabi Ubangiji,

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 “Ubangiji ya duba ƙasa daga wurinsa mai tsarki a bisa, daga sama ya hangi duniya,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 don yă ji nishe-nishen’yan kurkuku yă kuma saki waɗanda aka yanke musu hukuncin mutuwa.”

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 Saboda haka za a furta sunan Ubangiji a Sihiyona yabonsa kuma a Urushalima

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 sa’ad da mutane da mulkoki suka tattaru don su yi wa Ubangiji sujada.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Cikin rayuwata, ya karye ƙarfina; ya gajartar da kwanakina.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Sai na ce, “Kada ka ɗauke ni a tsakiyar kwanakina, ya Allah; shekarunka suna bi cikin dukan zamanai.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 A farkon fari ka kafa tushen duniya, sammai kuma aikin hannuwanka ne.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Za su hallaka, amma za ka ci gaba; duk za su tsufe kamar riga. Kamar riga za ka canja su za a kuwa zubar da su.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Amma kana nan yadda kake, kuma shekarunka ba za su taɓa ƙarewa ba.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 ’Ya’yan bayinka za su zauna a gabanka; zuriyarsu za su kahu a gabanka.”

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.