Karin Magana 8
1 Hikima ba ta yin kira ne? Fahimi ba ya tā da muryarsa ne?
Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 A ƙwanƙoli a kan hanya, inda hanyoyi suka haɗu, ta ɗauki matsayinta;
Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 kusa da ƙofofin shiga cikin birni, a mashigai, ta tā da murya,
Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 “Gare ku, ya mutane, nake kira; na tā da muryata ga dukan’yan adam.
Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Ku da kuke marasa azanci, ku yi hankali; ku da kuke wawaye, ku nemi fahimi.
Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Ku saurara, gama ina da abubuwa masu darajan da zan faɗa; na buɗe leɓunana don in faɗa abin da yake daidai.
Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Bakina yana magana abin da yake gaskiya, gama leɓunana sun ƙi mugunta.
Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 Dukan kalmomin bakina suna da adalci; babu waninsu da ya karkace ko kuwa ƙarya ne.
Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 Ga mai tunani dukansu daidai ne; ba su da laifi ga waɗanda suke da sani.
Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Ku zaɓi umarnina a maimakon azurfa, sani a maimakon zinariya zalla,
Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
11 gama hikima ta fi lu’ulu’ai daraja, kuma ba abin da kake sha’awa da za a kwatanta da ita.
Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
12 “Ni, hikima, ina zama tare da hankali; ina da sani da iya rarrabewa.
Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
13 Jin tsoron Ubangiji shi ne ƙin mugunta; ina ƙin girman kai da fariya, halin mugunta da kuma muguwar magana.
Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
14 Shawara da yin tunani mai kyau nawa ne; ina da fahimi da kuma iko.
Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
15 Ta wurina sarakuna suke mulki masu mulki kuma suke yin dokokin da suke da adalci;
Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
16 ta wurina sarakuna suke mulki, da kuma dukan manyan mutanen da suke mulkin duniya.
Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
17 Ina ƙaunar waɗanda suke ƙaunata, kuma waɗanda suke nemana sukan same ni.
Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
18 Tare da ni akwai wadata da girmamawa, dukiya da wadata masu dawwama.
Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
19 ’Ya’yan itacena sun fi zinariya zalla; amfanin gonar da nake bayar ya fi azurfa mafi kyau.
Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
20 Ina tafiya a hanyar adalci, a kan hanyoyin gaskiya,
Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
21 ina ba da wadata ga waɗanda suke ƙaunata ina sa wuraren ajiyarsu su cika.
Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
22 “Ubangiji ya kawo ni a matsayi na farko na ayyukansa, kafin ayyukansa na tuntuni;
Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
23 an naɗa ni tun fil azal, daga farko, kafin duniya ta kasance.
Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
24 Sa’ad da babu tekuna, aka haife ni, sa’ad da babu maɓulɓulai masu ruwa;
Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
25 kafin a kafa duwatsu a wurarensu, kafin tuddai ma, an haife ni,
Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
26 kafin ya yi duniya ko gonaki ko wata ƙurar duniya.
Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
27 Ina nan sa’ad da ya kafa sammai a wurarensu, sa’ad da ya shata sararin sama a kan fuskar zurfafa,
Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
28 sa’ad da ya kafa gizagizai a bisa ya kuma kafa maɓulɓulan zurfafa daram,
Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
29 sa’ad da ya ba wa teku iyakarsa domin kada ruwaye su zarce umarninsa, da kuma sa’ad da ya shata tussan duniya.
Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
30 A lokacin ni ne mai tsara abubuwa a gefensa. Na cika da murna kowace rana, kullum ina farin ciki a gabansa,
Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
31 ina farin ciki da dukan duniyarsa ina murna da’yan adam.
Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
32 “Yanzu fa,’ya’yana, ku saurare ni; masu albarka ne waɗanda suke kiyaye hanyoyina.
Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
33 Ku saurari umarnina ku kuma zama masu hikima; kada ku ƙyale ta.
Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
34 Mai albarka ne wanda ya saurare ni; yana tsaro kullum a ƙofofina, yana jira a ƙofar shigata.
Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
35 Gama duk wanda ya same ni ya sami rai zai kuma sami tagomashi daga Ubangiji.
Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
36 Amma duk wanda ya kāsa samuna ya cuci kansa; dukan waɗanda suke ƙina suna ƙaunar mutuwa ke nan.”
Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
