< Karin Magana 11 >

1 Ubangiji yana ƙyamar ma’aunan zamba, amma ma’aunin da suke daidai ne abin farin cikinsa.
Des balances fausses sont en horreur à l’Eternel; des poids justes, voilà ce qu’il aime.
2 Sa’ad da girman kai ya zo, sai shan kunya ta zo, amma hikima kan zo tare da ƙasƙantar da kai.
Vienne l’orgueil, le déshonneur le suit; la sagesse est avec les humbles.
3 Mutuncin masu aikata gaskiya takan bi da su, amma marasa aminci sukan hallaka ta wurin cin amanar da suke yi.
L’Intégrité des justes est leur guide; la perversion des gens sans foi est leur ruine.
4 Dukiya ba ta da amfani a ranar fushi, amma adalci kan yi ceto daga mutuwa.
La fortune ne sert de rien au jour de la colère; mais la vertu sauve de la mort.
5 Adalcin marasa laifi kan miƙe hanyarsu, amma akan ƙasƙantar da mugaye ta wurin muguntarsu.
La vertu de l’homme intègre aplanit sa voie; l’impie tombe par son impiété.
6 Adalcin masu aikata gaskiya kan cece su, amma rashin aminci tarko ne ga mugayen sha’awace-sha’awace.
La vertu des gens de bien est leur sauvegarde, mais les gens sans foi sont pris au piège de leur malice.
7 Sa’ad da mugu ya mutu, sa zuciyarsa kan hallaka; dukan abin da ya sa zuciya daga ikonsa ba ya amfana kome.
La mort met fin à l’espoir du méchant et anéantit l’attente des violents.
8 Akan kuɓutar da mai adalci daga wahala, sai ta dawo wa mugu a maimako.
Le juste échappe à la détresse, et le méchant prend sa place.
9 Da bakinsa marar sanin Allah kan hallaka maƙwabcinsa, amma ta wurin sani mai adalci kan kuɓuta.
L’Impie ruine son prochain avec sa bouche, mais les justes sont préservés par leur expérience.
10 Sa’ad da adali ya yi nasara, birnin kan yi farin ciki; sa’ad da mugu ya hallaka, akwai sowa ta farin ciki.
Que les justes soient heureux, la cité est en joie; que les méchants périssent, ce sont des transports.
11 Ta wurin albarkar mai aikata gaskiya birni kan ƙasaita, amma ta wurin bakin mugu akan hallaka birnin.
La bénédiction des bons fait la grandeur de la ville; la bouche des méchants en cause la chute.
12 Mutum da ba shi da azanci kan ki maƙwabci, amma mutum mai fahimi kan ƙame harshensa.
Rabaisser son prochain, c’est manquer de sens; l’homme avisé se tait.
13 Gulma yakan lalace yarda, amma mutum mai aminci kan kiyaye asiri.
Celui qui colporte des commérages divulgue les secrets; l’homme loyal sait les tenir cachés.
14 Saboda rashin jagora al’umma takan fāɗi, amma masu ba da shawara da yawa kan tabbatar da nasara.
Faute de direction, un peuple tombe; son salut réside dans la multitude de ses conseillers.
15 Duk wanda ya ɗauki lamunin wani tabbatacce zai sha wahala, amma duk wanda ya ƙi ya sa hannu a ɗaukar lamuni ba ruwansa.
Qui garantit pour un étranger s’en trouvera fort mal; qui hait les engagements ne court pas de risque.
16 Mace mai hankali na samu bangirma, amma azzalumai za su sami dukiya.
La femme gracieuse conquiert les hommages, les gens à poigne conquièrent la richesse.
17 Mutumin kirki kan ribance kansa, amma mugu kan kawo wa kansa wahala.
L’Homme bon assure son propre bonheur, mais l’homme cruel se prépare des tourments.
18 Mugun mutum kan sami albashin ƙarya amma shi da ya shuka adalci zai girbe lada tabbatacce.
Le méchant fait une œuvre vaine; mais qui sème la justice récolte une vraie récompense.
19 Mutum mai adalci da gaske yakan sami rai, amma shi da ya duƙufa ga aikata mugunta kan tarar da mutuwarsa.
La vertu est un gage de vie; qui poursuit le mal court à la mort.
20 Ubangiji yana ƙyamar mutane masu muguwar zuciya amma yana jin daɗin waɗanda hanyoyinsu ba su da laifi.
L’Eternel a en horreur les cœurs tortueux, mais il aime les gens intègres.
21 Ka tabbata da wannan. Mugaye ba za su tafi babu hukunci ba, amma waɗanda suke masu adalci za su tafi babu hukunci.
Haut la main! Le méchant ne reste pas impuni, mais la race des justes échappe à tout danger.
22 Kamar zinariya a hancin alade haka kyan mace wadda ba ta da hankali.
Un anneau d’or au groin d’un porc, telle est une belle femme dépourvue de jugement.
23 Sha’awar adalai kan ƙare kawai a aikata alheri, amma sa zuciyar mugaye kan ƙarasa kawai a fushi.
Le désir des justes ne vise qu’au bien; l’espoir des méchants n’est que débordement.
24 Wani mutum kan bayar hannu sake, duk da haka yakan sami fiye; wani yakan riƙe abin da ba nasa ba, amma sai ya ƙarasa cikin talauci.
Tel est prodigue de son bien et le voit s’augmenter; tel est économe plus que de raison et s’appauvrit.
25 Mutum mai kyauta zai azurta; shi da yakan taimake waɗansu, za a taimake shi.
L’Âme généreuse jouira de l’abondance; qui fait pleuvoir des bienfaits est lui-même arrosé.
26 Mutane kan la’anci mai ɓoye hatsi yana jira ya yi tsada, amma albarka kan zauna a kan wanda yake niyya ya sayar.
Accaparer le blé, c’est se faire maudire du peuple; mais ses bénédictions vont à qui le met en vente.
27 Duk mai nema alheri kan sami alheri, amma mugu kan zo wa wanda yake nemansa.
Rechercher le bien, c’est rechercher l’affection; poursuivre le mal, c’est en devenir la victime.
28 Duk wanda ya dogara ga arzikinsa zai fāɗi, amma adali zai yi nasara kamar koren ganye.
Qui se confie en sa richesse tombera, mais les justes sont florissants comme le feuillage.
29 Duk wanda ya kawo wahala wa iyalinsa zai gāji iska kawai, kuma wawa zai zama bawan masu hikima.
Celui qui jette le trouble dans sa maison ne possédera que du vent; le sot devient l’esclave de l’homme sage.
30 ’Ya’yan itacen adali itacen rai ne, kuma duk mai samun rayuka mai hikima ne.
L’Œuvre du juste est un arbre de vie; gagner les cœurs est le fait du sage.
31 In masu adalci sun sami abin da ya dace da su a duniya, yaya zai zama ga marasa sanin Allah da kuma masu zunubi!
Voyez, le juste obtient le prix de ses œuvres sur terre: combien plus encore le méchant et le pécheur!

< Karin Magana 11 >