Firistoci 20
1 Ubangiji ya ce wa Musa,
Angraeng mah Mosi taengah,
2 “Faɗa wa Isra’ilawa cewa, ‘Duk wani mutumin Isra’ila ko baƙon da yake zama a cikin Isra’ila da ya miƙa wani daga cikin’ya’yansa wa Molek, dole sa kashe shi. Mutanen ƙasar za su jajjefe shi.
Israel kaminawk khaeah, Israel kami maw, to tih ai boeh loe Israel kaminawk khaeah kaom angvinnawk maw, a caanawk to Molek khaeah paek kami loe, hum han oh; angmah ih acaeng kaminawk mah anih to thlung hoiah va o maat tih.
3 Zan yi gāba da wannan mutum, zan kuma raba shi da mutanensa; gama ta wurin miƙa’ya’yansa ga Molek, ya ƙazantar da wuri mai tsarkina, ya kuma ƙazantar da sunana mai tsarki.
Ka hmuenciim to amhnongsak moe, kaciim Kai ih ahmin to tidoeh sah ai ah, a caa to Molek khaeah paek pongah, to kami to mikhmai ka pan thuih mak ai.
4 In mutanen ƙasar suka kau da idanunsu sa’ad da wannan mutum ya miƙa’ya’yansa ga Molek, suka kāsa kashe shi,
A caa Molek khaeah paek kami to, acaeng kaminawk mah khen o sut moe, anih to hum o ai nahaeloe,
5 zan yi gāba da wannan mutum da iyalinsa, zan raba shi da kuma duk waɗanda suka bi shi cikin karuwanci ga Molek daga mutanensu.
to kami to mikhmai ka set thuih han; angmah hoi a imthung takoh, Molek khaeah takpum zawh hanah, a hnukah patom kami loe, angmah ih acaeng thung hoiah ka pahnawt sut han.
6 “‘Zan yi gāba da mutumin da ya juyo ga masu duba da bokaye, don yă yi karuwanci ta wurin bin su, zan kuma raba shi daga mutanensa.
Kadueh pakhranawk hoi lungh aah kop kami khaeah caeh moe, takpum zawh hanah nihcae hnukah bang kami loe, mikhmai ka set thuih han; anih to angmah ih acaeng thung hoiah ka pahnawt sut han.
7 “‘Ku tsarkake kanku, ku kuma zama da tsarki, gama Ni ne Ubangiji Allahnku.
Kai loe na Angraeng Sithaw ah ka oh pongah, nangmacae hoi nangmacae to amhoe o ah loe, ciimcai ah om oh.
8 Ku kiyaye farillaina, ku kuma bi su. Ni ne Ubangiji, wanda ya mai da ku masu tsarki.
Kai loe nangcae ciimsakkung Angraeng ah ka oh pongah, ka zaehhoihaih daan to pazui oh loe, sah oh.
9 “‘In wani ya zagi mahaifinsa ko mahaifiyarsa, dole a kashe shi. Domin ya zagi mahaifinsa ko mahaifiyarsa, alhakin jininsa zai zauna a kansa.
Amno hoi ampa tangoeng kami loe, paduek han oh; anih loe amno hoi ampa to tangoeng pongah, duek han krak.
10 “‘In mutum ya yi zina da matar wani, da matar maƙwabcinsa, dole a kashe su biyu da suka yi zinan.
Minawk zu hoi zaehaih sah kami loe, a imtaeng kami ih zu hoiah zaehaih to a sak pongah, nongpa doeh, nongpata doeh paduek hmaek han oh.
11 “‘In mutum ya kwana da matar mahaifinsa, ya ƙasƙantar da mahaifinsa. Dole a kashe shi da macen, alhakin jininsu zai zauna a kansu.
Ampa ih zu hoi nawnto iip kami loe, ampa ih zu to a zae haih pongah, nongpa doeh, nongpata doeh paduek hmaek han oh; nihnik loe duek hmaek han krak.
12 “‘In mutum ya kwana da matar ɗansa, dole a kashe su biyun. Abin da suka yi haram ne; alhakin jininsu zai zauna a kansu.
Angmah ih langah hoi nawnto iip kami loe, panuet thok hmuen to a sak hoi pongah, nongpa doeh, nongpata doeh paduek hmaek han oh; nihnik loe duek han krak.
13 “‘In mutum ya kwana da mutum kamar yadda ake kwana da mace, su biyun sun yi abin ƙyama. Dole a kashe su, alhakin jininsu zai zauna a kansu.
Nongpata iih haih baktih toengah, nongpa hoi nongpa to iip hoi nahaeloe, panuet thok hmuen to a sak hoi pongah, paduek hmaek han oh; nihnik loe duek han krak.
14 “‘In mutum ya auri’ya da mahaifiyarta, mugun abu ne. Da shi da su, dole a ƙone su da wuta, saboda kada mugun abu yă kasance a cikinku.
Nongpa maeto mah canu hoi amno to zu ah la hmaek nahaeloe, kasae hmuen to a sak pongah, to baktih kasae hmuen to nangcae salakah oh thai han ai ah, nihcae to hmai hoiah thlaek boih han oh.
15 “‘In mutum ya yi jima’i da dabba, dole a kashe shi, dole kuma ku kashe dabbar.
Nongpa maeto mah kahing moi hoiah zaehaih to sah nahaeloe, anih to paduek han oh; zae a sak haih kahing moi doeh paduek han oh.
16 “‘In mace ta kusaci dabba don tă yi jima’i da ita, ku kashe macen da dabbar. Dole a kashe su; alhakin jininsu zai zauna a kansu.
Nongpata doeh kahing moi hoiah zaehaih to sah nahaeloe, to nongpata hoi kahing moi to hum hmaek han oh; nihnik to paduek hmaek han oh; nihnik loe duek han krak.
17 “‘In mutum ya auri’yar’uwarsa, ko’yar mahaifinsa, ko kuwa ta mahaifiyarsa, suka kuma yi jima’i, abin kunya ne. Dole a raba su a idanun mutanensu. Ya ƙasƙantar da’yar’uwarsa kuma za a nemi hakki daga gare shi.
Nongpa maeto loe ampa ih canu, to tih ai boeh loe amno ih canu hoiah maw, to tih ai boeh loe angmah ih tanu hoiah maw zaehaih sah nahaeloe, kasae hmuen to a sak hoi pongah, angmah ih acaeng kaminawk mikhnuk ah nihnik to pahnawt sut han oh; angmah ih tanu to a zae haih pongah, a zaehaih tho to hnu tih.
18 “‘In mutum ya kwana da mace a lokacin al’adarta, duka biyunsu za a kore su daga cikin jama’arsu, gama sun karya ƙa’idodi a kan rashi tsarki.
Nongpata athii hnuk naah, anih hoi iip nongpa loe, athii long nongpata to a zae haih baktih toengah, nongpata mah doeh athii long naah nongpa hoi zaehaih sak pongah, nihnik to angmacae acaeng thung hoiah pahnawt han oh.
19 “‘Kada ka yi jima’i da’yar’uwar mahaifiyarka, ko ta mahaifinka, gama wannan zai ƙasƙantar da dangi na kurkusa, dukanku za ku ɗauki laifin.
Nam no ih amnawk nongpata, to tih ai boeh loe nam pa ih tanu nongpata hoiah zaehaih to sah hmah; to bak tih athii kazoi canawk hoi zaehaih sah kaminawk loe, a sak hoi ih zaehaih tho to hnu o tih.
20 “‘In mutum ya kwana da bābarsa, ya ƙasƙantar da kawunsa ke nan. Hakkin zai kasance a kansu, za su mutu babu’ya’ya.
Ampa amnawk ih zu hoiah iip kami loe, a sak hoi ih zaehaih tho to hnu hoi ueloe, hing thung caa sah ai ah dueh hoi tih.
21 “‘In mutum ya auri matar ɗan’uwansa, aikin rashin tsabta ne, ya ƙasƙantar da ɗan’uwansa ke nan. Za su mutu babu’ya’ya.
Angmah amnawk ih zu lomh kami loe, ciimcai ai hmuen to a sak; angmah amnawk ih zu to a zae haih pongah, caa sah mak ai.
22 “‘Ku kiyaye dukan farillaina da dokokina duka, don kada ƙasar da nake kai ku ta amayar da ku.
To pongah ka zaehhoih daannawk hoi ka lokcaekhaih to pazui boih moe, sah nahaeloe, kang paek han ih prae thung hoiah kang pathaak mak ai.
23 Kada ku yi zama bisa ga al’adun al’umman da zan kora a gabanku. Domin sun aikata dukan waɗannan abubuwa, na yi ƙyamarsu.
Nangcae hmaa ah ka haek ih kaminawk ih tuinuen baktiah khosah o hmah; nihcae loe to baktih hmuennawk to a sak o pongah, ka panuet.
24 Amma na faɗa muku, “Za ku mallaki ƙasarsu, zan ba ku ita gādo, ƙasa mai zub da madara da zuma.” Ni ne Ubangiji Allahnku, wanda ya keɓe ku daga al’ummai.
Toe nangcae khaeah, Nihcae ih prae to na toep o tih, maitaw tahnutui hoi khoitui longhaih prae to qawk ah kang paek o han, tiah kang thuih o boeh; Kai loe kalah prae kaminawk thung hoi nangcae tapraekkung, na Angraeng Sithaw ah ka oh.
25 “‘Saboda haka sai ku bambanta tsakanin dabbobi masu tsarki da marasa tsarki, da kuma tsakanin tsuntsaye masu tsarki da marasa tsarki. Kada ku ƙazantar da kanku ta wurin wata dabba, ko tsuntsu, ko wani abin da yake rarrafe a ƙasa, waɗanda na keɓe a matsayi marasa tsarki a gare ku.
To pongah kaciim moi hoi kaciim ai moi, kaciim tavaa hoi kaciim ai tavaa to pahoe ah; moi hoiah maw, to tih ai boeh loe tavaa hoiah maw, to tih ai boeh loe long ah kavak moinawk hoiah maw panuet thok ah om hmah; to moinawk loe nangcae han ciimcai ai moi, tiah ka pahoe boeh.
26 Ku zama tsarkakakke gare ni, gama Ni Ubangiji, mai tsarki ne, na kuma keɓe ku daga al’ummai don ku zama nawa.
Kai Angraeng loe ciimcai pongah, nangcae doeh Kai han ciimcai oh; kai ih kami ah na oh o hanah, kalah prae kaminawk thung hoiah kang pahoe o boeh.
27 “‘Namiji, ko ta macen da yake mai duba, ko maita a cikinku dole a kashe. Za ku jajjefe su da duwatsu; alhakin jininsu zai zauna a kansu.’”
Nongpa doeh, nongpata doeh, taqawk muithla tawn kami, to tih ai boeh loe miklet patoh kami loe, paduek han oh; nihcae to thlung hoi vah maat han oh; to baktih kami loe duek han krak, tiah a naa.
