Makoki 5
1 Ka tuna, ya Ubangiji, abin da ya faru da mu; duba, ka ga kunyar da muka sha.
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2 An ba wa baƙi gādonmu, gidajenmu kuma aka ba bare.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3 Mun zama marayu marasa ubanni, uwayenmu kamar gwauraye.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4 Dole mu sayi ruwan da muke sha; sai mun biya mu sami itace.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5 Masu fafararmu sun kusa kama mu; mun gaji kuma ba dama mu huta.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6 Mun miƙa kanmu ga Masar da Assuriya don mu sami isashen abinci.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7 Kakanninmu sun yi zunubi kuma ba sa nan yanzu, mu ne aka bari muna shan hukuncinsu.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8 Bayi suna mulki a kanmu, kuma ba wanda zai’yantar da mu daga hannuwansu.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9 Muna samun burodi a bakin rayukanmu domin takobin da yake a jeji.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10 Fatar jikinmu ta yi zafi kamar murhu, muna jin zazzaɓi domin yunwa.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11 An yi wa mata fyaɗe a cikin Sihiyona, da kuma budurwai a cikin garuruwan Yahuda.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12 An rataye’ya’yan sarakuna da hannuwansu; ba a ba wa dattawa girma.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13 Samari suna faman yin niƙa; yara kuma suna fama da ƙyar da nauyin kayan itace.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14 Dattawan sun bar ƙofar birnin, samari sun daina rera waƙa.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15 Farin ciki ya rabu da zuciyarmu; rayuwarmu ta zama makoki.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16 Rawani ya fāɗi daga kanmu. Kaiton mu gama mun yi zunubi!
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17 Domin wannan zuciyarmu ta yi sanyi; domin waɗannan abubuwa idanunmu sun dushe
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18 gama Tudun Sihiyona ya zama kufai, sai diloli ke yawo a wurin.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19 Ya Ubangiji, kai ne mai iko har abada; kursiyinka ya dawwama cikin dukan zamani.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20 Don mene ne kake mantawa da mu koyaushe? Me ya sa ka yashe mu da jimawa?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21 Ka sāke jawo mu gare ka, ya Ubangiji, don mu komo; ka sabunta kwanakinmu su zama kamar yadda suke a dā
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22 sai dai in ka ƙi mu gaba ɗaya kana fushi da mu fiye da yadda za a iya aunawa.
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
