Makoki 5
1 Ka tuna, ya Ubangiji, abin da ya faru da mu; duba, ka ga kunyar da muka sha.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 An ba wa baƙi gādonmu, gidajenmu kuma aka ba bare.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Mun zama marayu marasa ubanni, uwayenmu kamar gwauraye.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Dole mu sayi ruwan da muke sha; sai mun biya mu sami itace.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Masu fafararmu sun kusa kama mu; mun gaji kuma ba dama mu huta.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Mun miƙa kanmu ga Masar da Assuriya don mu sami isashen abinci.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Kakanninmu sun yi zunubi kuma ba sa nan yanzu, mu ne aka bari muna shan hukuncinsu.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Bayi suna mulki a kanmu, kuma ba wanda zai’yantar da mu daga hannuwansu.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Muna samun burodi a bakin rayukanmu domin takobin da yake a jeji.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Fatar jikinmu ta yi zafi kamar murhu, muna jin zazzaɓi domin yunwa.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 An yi wa mata fyaɗe a cikin Sihiyona, da kuma budurwai a cikin garuruwan Yahuda.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 An rataye’ya’yan sarakuna da hannuwansu; ba a ba wa dattawa girma.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Samari suna faman yin niƙa; yara kuma suna fama da ƙyar da nauyin kayan itace.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Dattawan sun bar ƙofar birnin, samari sun daina rera waƙa.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Farin ciki ya rabu da zuciyarmu; rayuwarmu ta zama makoki.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Rawani ya fāɗi daga kanmu. Kaiton mu gama mun yi zunubi!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Domin wannan zuciyarmu ta yi sanyi; domin waɗannan abubuwa idanunmu sun dushe
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 gama Tudun Sihiyona ya zama kufai, sai diloli ke yawo a wurin.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Ya Ubangiji, kai ne mai iko har abada; kursiyinka ya dawwama cikin dukan zamani.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Don mene ne kake mantawa da mu koyaushe? Me ya sa ka yashe mu da jimawa?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Ka sāke jawo mu gare ka, ya Ubangiji, don mu komo; ka sabunta kwanakinmu su zama kamar yadda suke a dā
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 sai dai in ka ƙi mu gaba ɗaya kana fushi da mu fiye da yadda za a iya aunawa.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
