Makoki 3

1 Ni ne mutumin da ya ga azaba ta wurin bulalar fushin Ubangiji.

Ja sam èovjek koji vidjeh muku od pruta gnjeva njegova.

2 Ya kore ni, ya sa na yi tafiya a cikin duhu maimakon a cikin haske;

Odvede me i opravi me u tamu a ne na vidjelo.

3 ba shakka, ya juya mini baya, yana gāba da ni sau da sau, dukan yini.

Samo se na me obraæa, obraæa ruku svoju po vas dan.

4 Ya sa fatar jikina da naman jikina sun tsufa ya kuma karya ƙasusuwana.

Uèini, te mi ostarje tijelo i koža, potr kosti moje.

5 Ya yi mini kwanton ɓauna ya kuma kewaye ni da baƙin ciki da kuma wahala.

Zazida me, i optoèi me žuèju i mukom.

6 Ya sa na zauna a cikin duhu kamar waɗanda suka mutu da jimawa.

Posadi me u tamu kao umrle odavna.

7 Ya kewaye ni yadda ba zan iya gudu ba; Ya daure ni da sarƙa mai nauyi.

Ogradi me da ne izaðem, i metnu na me teške okove.

8 Ko lokacin da nake kira don neman taimako, ba ya jin addu’ata.

Kad vièem i vapijem, odbija molitvu moju.

9 Ya tare hanyata da tubula na duwatsu; ya sa hanyata ta karkace.

Zagradi putove moje tesanijem kamenom, i prevrati staze moje.

10 Kamar beyar da take a laɓe tana jira, kamar zaki a ɓoye,

Posta mi kao medvjed u zasjedi, kao lav u potaji.

11 ya janye ni daga kan hanya ya ɓatar da ni ya bar ni ba taimako.

Pomete putove moje, i razdrije me, i uništi me.

12 Ya ja kwarinsa ya sa in zama abin baratarsa.

Nateže luk svoj, i metnu me strijeli za biljegu.

13 Ya harbi zuciyata da kibiyoyin kwarinsa.

Ustrijeli me u bubrege strijelama iz tula svojega.

14 Na zama abin dariya ga mutanena duka; suna yi mini ba’a cikin waƙa dukan yini.

Postah potsmijeh svemu narodu svojemu i pjesma njihova po vas dan.

15 Ya cika ni da kayan ɗaci ya gundure ni da abinci mai ɗaci.

Nasiti me gorèinom, opoji me pelenom.

16 Ya kakkarya haƙorana da tsakuwa; ya tattake ni cikin ƙura.

Polomi mi zube kamenjem, uvali me u pepeo.

17 An hana ni salama; na manta da ko mene ne ake kira wadata.

Udaljio si dušu moju od mira, zaboravih dobro.

18 Saboda haka na ce, “Darajata ta ƙare da kuma duk abin da nake begen samu daga wurin Ubangiji.”

I rekoh: propade sila moja i nadanje moje od Gospoda.

19 Na tuna da azabata da kuma sintiri, da na yi ta yi da ɗacin rai.

Opomeni se muke moje i jada mojega, pelena i žuèi.

20 Na tuna su sosai, sai kuma na ji ba daɗi a raina.

Duša se moja opominje bez prestanka, i poništila se u meni.

21 Duk da haka na tuna da wannan na kuma sa bege ga nan gaba.

Ali ovo napominjem srcu svojemu, te se nadam:

22 Domin ƙaunar Ubangiji ba mu hallaka ba; gama jiyejiyanƙansa ba su ƙarewa.

Milost je Gospodnja što ne izgibosmo sasvijem, jer milosrða njegova nije nestalo.

23 Sababbi ne kowace safiya; amincinka kuwa mai girma ne.

Ponavlja se svako jutro; velika je vjera tvoja.

24 Na ce wa kaina, “Ubangiji shi ne nawa; saboda haka zan jira shi.”

Gospod je dio moj, govori duša moja; zato æu se u njega uzdati.

25 Ubangiji mai alheri ne ga waɗanda suke da bege a cikinsa, ga kuma wanda yake neman shi;

Dobar je Gospod onima koji ga èekaju, duši, koja ga traži.

26 yana da kyau ka jira shiru domin samun ceton Ubangiji.

Dobro je mirno èekati spasenje Gospodnje.

27 Yana da kyau mutum yă sha wuya tun yana yaro.

Dobro je èovjeku nositi jaram za mladosti svoje.

28 Bari yă zauna shiru shi kaɗai, gama haka Ubangiji ya sa yă yi.

Sam æe sjedjeti i muèati, jer Bog metnu breme na nj.

29 Bari yă ɓoye fuskarsa cikin ƙura kila akwai bege.

Metnuæe usta svoja u prah, eda bi bilo nadanja.

30 Bari yă ba da kumatunsa a mare shi, yă kuma bari a ci masa mutunci.

Podmetnuæe obraz svoj onome koji ga bije, biæe sit sramote.

31 Gama Ubangiji ba ya yashe mutane har abada.

Jer Gospod ne odbacuje za svagda.

32 Ko da ya kawo ɓacin rai, zai nuna tausayi sosai, ƙaunarsa tana da yawa.

Jer ako i ucvijeli, opet æe se i smilovati radi mnoštva milosti svoje.

33 Gama ba haka kawai yake kawo wahala ko ɓacin rai ga’yan adam ba.

Jer ne muèi iz srca svojega ni cvijeli sinova èovjeèjih.

34 Bai yarda a tattake’yan kurkuku a ƙasa ba,

Kad gaze nogama sve sužnje na zemlji,

35 ko kuma a danne wa mutum hakkinsa a gaban Maɗaukaki,

Kad izvræu pravicu èovjeku pred višnjim,

36 ko kuma a danne wa mutum shari’ar gaskiya ashe Ubangiji ba zai ga irin waɗannan abubuwa ba?

Kad èine krivo èovjeku u parnici njegovoj, ne vidi li Gospod?

37 Wane ne ya isa yă yi magana kuma ta cika in ba Ubangiji ne ya umarta ba?

Ko je rekao što i zbilo se, a Gospod da nije zapovjedio?

38 Ba daga bakin Maɗaukaki ne bala’i da abubuwa masu kyau suke fitowa ba?

Ne dolaze li i zla i dobra iz usta višnjega?

39 Don mene ne wani mai rai zai yi gunaguni sa’ad da aka ba shi horo domin zunubansa?

Zašto se tuži èovjek živ, èovjek na kar za grijehe svoje?

40 Bari mu auna tafiyarmu mu gwada ta, sai mu kuma koma ga Ubangiji.

Pretražimo i razgledajmo pute svoje, i povratimo se ka Gospodu.

41 Bari mu ɗaga zuciyarmu da hannuwanmu ga Allah na cikin sama, mu ce,

Podignimo srce svoje i ruke k Bogu na nebesima.

42 “Mun yi zunubi mun yi tawaye ba ka kuwa gafarta ba.

Zgriješismo i nepokorni bismo; ti ne praštaš.

43 “Ka rufe kanka da fushi, ka fafare mu; ka karkashe mu ba tausayi.

Obastro si se gnjevom, i goniš nas, ubijaš i ne žališ.

44 Ka rufe kanka da gajimare don kada addu’armu ta kai wurinka.

Obastro si se oblakom da ne prodre molitva.

45 Ka mai da mu tarkace da juji a cikin mutane.

Naèinio si od nas smetlište i odmet usred tijeh naroda.

46 “Dukan maƙiyanmu suna ta yin mana magana marar daɗi.

Razvaljuju usta svoja na nas svi neprijatelji naši.

47 Muna cika da tsoro, da lalatarwa da hallakarwa.”

Strah i jama zadesi nas, pustošenje i zatiranje.

48 Hawaye na kwararowa daga idanuna domin an hallaka mutanena.

Potoci teku iz oèiju mojih radi pogibli kæeri naroda mojega.

49 Idanuna za su ci gaba da kwararowa da hawaye, ba hutawa.

Oèi moje liju suze bez prestanka, jer nema odmora,

50 Har sai in Ubangiji ya duba daga sama ya gani.

Dokle Gospod ne pogleda i ne vidi s neba.

51 Abin da nake gani yana kawo mini baƙin ciki domin dukan matan birnina.

Oko moje muèi mi dušu radi svijeh kæeri grada mojega.

52 Maƙiyana suna farauta ta ba dalili kamar tsuntsu.

Tjeraju me jednako kao pticu neprijatelji moji ni za što.

53 Sun yi ƙoƙari su kashe ni a cikin rami suka kuma jajjefe ni da duwatsu;

Svališe u jamu život moj i nabacaše kamenje na me.

54 ruwaye suka rufe kaina, sai na yi tunani cewa na kusa mutuwa.

Doðe mi voda svrh glave; rekoh: pogiboh!

55 Na yi kira ga sunanka, ya Ubangiji, daga rami mai zurfi.

Prizivah ime tvoje, Gospode, iz jame najdublje.

56 Ka ji roƙona, “Kada ka toshe kunnuwanka ka ƙi jin roƙona na neman taimako.”

Ti èu glas moj; ne zatiskuj uha svojega od uzdisanja mojega, od vike moje.

57 Ka zo kusa lokacin da na kira ka, kuma ka ce mini, “Kada ka ji tsoro.”

Pristupao si kad te prizivah, i govorio si: ne boj se.

58 Ya Ubangiji, ka goyi bayana; ka fanshi raina.

Raspravljao si, Gospode, parbu duše moje, i izbavljao si život moj.

59 Ya Ubangiji, ka ga inda aka yi mini ba daidai ba. Ka shari’anta, ka ba ni gaskiya!

Vidiš, Gospode, nepravdu koja mi se èini; raspravi parbu moju.

60 Ka ga zurfin ramakonsu, da duk mugun shirin da suke yi mini.

Vidiš svu osvetu njihovu, sve što mi misle.

61 Ya Ubangiji, ka ji zaginsu, da duka mugun shirin da suke yi mini

Èuješ rug njihov, Gospode, sve što mi misle,

62 Abin da maƙiyana suke yin raɗa a kai game da ni duk yini.

Što govore oni koji ustaju na me i što namišljaju protiv mene po vas dan.

63 Dube su! A zaune ko a tsaye, suna yi mini ba’a cikin waƙoƙinsu.

Vidi, kad sjedaju i kad ustaju, ja sam im pjesma.

64 Ka ba su abin da ya dace su samu, ya Ubangiji, domin abin da hannuwansu suka yi.

Plati im, Gospode, po djelima ruku njihovijeh.

65 Ka sa yana ta rufe zuciyarsu, kuma bari la’anarka ta bi su.

Podaj im uporno srce, prokletstvo svoje.

66 Ka fafare su cikin fushi ka hallaka su daga cikin duniya ta Ubangiji.

Goni ih gnjevom, i istrijebi ih ispod nebesa Gospodnjih.