< Ayuba 41 >

1 “Ko za ka iya kama dodon ruwa da ƙugiyar kamar kifi ko kuma ka daure harshenta da igiya?
Kannst du das Krokodil mit der Angel ziehen und mit der Schnur seine Zunge niederdrücken?
2 Za ka iya sa igiya a cikin hancinta ko kuma ka huda muƙamuƙanta da ƙugiya?
Ziehst du ihm eine Binsenschnur durch die Nase und durchbohrst du mit dem Haken seine Backe?
3 Za tă ci gaba da roƙonka ka yi mata jinƙai? Ko za tă yi maka magana a hankali?
Wird es dir viel Flehens machen oder dir gute Worte geben?
4 Za tă yi yarjejjeniya da kai don ka ɗauke ta tă zama baiwa gare ka dukan kwanakin ranta?
Wird es einen Vertrag mit dir eingehen, daß du es für immer zum Sklaven nehmest?
5 Za ka yi wasa da ita kamar yadda za ka yi da tsuntsu? Ko za ka daure ta da tsirkiya domin bayinka mata?
Wirst du mit ihm spielen, wie mit einem Vöglein und kannst du es anbinden für deine Mädchen?
6 ’Yan kasuwa za su saye ta ko za su raba ta a tsakaninsu?
Feilschen darum die Zunftgenossen, verteilen es unter die Händler?
7 Ko za ka iya huda fatarta da kibiya ka kuma huda kansa da māsu?
Kannst du sein Haupt mit Stacheln spicken und seinen Kopf mit schwirrenden Harpunen?
8 In ka ɗora hannunka sau ɗaya a kanta za ka tuna da yaƙin da ba za ka sāke yi ba!
Lege nur deine Hand an es - gedenke, welch' ein Kampf! du wirst's nicht wieder thun.
9 Duk ƙoƙarin kama ta banza ne; ganin ta kawai abin tsoro ne.
Ja, seine Hoffnung ward betrogen; wird er doch schon bei seinem Anblick hingestreckt.
10 Ba wanda ya isa yă tsokane ta. Wane ne kuma ya isa yă yi tsayayya da ni?
So tollkühn ist keiner, daß er es reizen dürfte, - und wer ist, der mir sich stellen dürfte?
11 Wane ne yake bi na bashi da dole in biya? Duk abin da yake ƙarƙashin sama nawa ne.
Wer hat mir etwas zuvor gethan, daß ich vergelten müßte? Was irgendwo unter dem Himmel ist, gehört mir!
12 “Ba zan daina magana game da gaɓoɓinta ba ƙarfinta da kuma kyan kamanninta ba.
Ich darf nicht schweigen von seinen Gliedern, noch von der Stärke und der Schönheit seines Baus.
13 Wa zai iya tuɓe mata mayafinta? Wa zai iya shiga tsakanin ɓawonta.
Wer hat je vorn sein Gewand aufgedeckt, und wer dringt in seines Gebisses Doppelreihen?
14 Wa zai iya buɗe ƙofofin bakinta? Haƙoranta ma abin tsoro ne?
Wer hat je seines Rachens Doppelthor geöffnet? Um seine Zähne rings ist Schrecken!
15 An rufe bayanta da jerin garkuwoyi aka manne su sosai.
Ein Stolz sind die Rinnen der Schilde, mit festem Siegel verschlossen.
16 Suna kurkusa da juna yadda da ƙyar iska take iya wucewa tsakani.
Eins reiht sich an das andere, kein Lüftchen dringt zwischen sie ein.
17 An haɗa su da juna sun mannu da juna kuma ba za a iya raba su ba.
Jedes hängt am andern fest; sie schließen sich zusammen unzertrennlich.
18 Numfashinta yana fitar da wuta; idanunta kamar hasken zuwan safe.
Sein Niesen läßt Licht erglänzen, und seine Augen gleichen der Morgenröte Wimpern.
19 Wuta tana fitowa daga bakinta; tartsatsin wuta suna fitowa,
Seinem Rachen entfahren Fackeln, entsprühen Feuerfunken.
20 Hayaƙi yana fitowa daga hancinta kamar daga tukunya mai tafasa a kan wutar itace.
Aus seinen Nüstern dringt Dampf hervor wie von einem siedenden Topf mit Binsenfeuerung.
21 Numfashinta yana sa garwashi yă kama wuta, harshen wuta yana fita daga bakinta.
Sein Odem entzündet Kohlen, und Flammen entfahren seinem Rachen.
22 Akwai ƙarfi a cikin wuyanta; razana tana wucewa a gabanta.
Auf seinem Halse wohnt die Kraft, und vor ihm her tanzt Verzagen.
23 Namanta yana da kauri a manne da juna; naman yana da tauri ba ya matsawa.
Die Wampen seines Leibes haften fest, ihm angegossen unbeweglich.
24 Ƙirjinta yana da ƙarfi kamar dutse, da ƙarfi kamar dutsen niƙa.
Sein Herz ist fest gegossen wie Stein, ja fest gegossen, wie ein unterer Mühlstein.
25 Sa’ad da ta tashi, manya suna tsorata; suna ja da baya.
Wenn es auffährt, so fürchten sich Helden, geraten vor Schrecken in Verwirrung.
26 Takobi ba ta iya yankanta, kibiya ko māshi ba sa iya huda ta.
Greift man es an mit dem Schwert - so hält das nicht Stand, nicht Lanze, Pfeil und Panzer.
27 Ƙarfe kamar kara ne a wurinta tagulla kuma kamar ruɓaɓɓen katako ne a wurinta.
Es achtet das Eisen für Stroh, für wurmstichig Holz das Erz.
28 Māsu ba su sa ta tă gudu; jifar majajjawa kamar na ciyawa ne gare ta.
Der Sohn des Bogens verjagt es nicht, in Strohhalme verwandeln sich ihm Schleudersteine.
29 Kulki a gare ta kamar ciyawa ne, tana dariyar wucewar māshi.
Wie Strohhalme gelten ihm Keulen, und es lacht des Sausens der Lanze.
30 Cikinta yana rufe a ɓawo masu ƙarfi, tana kabtar ƙasa in tana tafiya.
Unten an ihm sind spitzeste Scherben; einen Dreschschlitten breitet es aus auf dem Schlamm.
31 Tana sa zurfin kogi yă tafasa kamar tukunya, ta kuma sa teku yă zama kamar tukunyar man shafawa.
Es macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Wasser einem Salbenkessel gleich.
32 A bayanta ya bar haske kamar zurfin ruwan da yana kumfa.
Hinter ihm leuchtet ein Pfad auf; man hält die Flut für Silberhaar.
33 Ba wani abu kamar ta a duniya, halitta marar tsoro.
Nichts kommt ihm gleich auf Erden, ihm, das geschaffen ist, sich nie zu fürchten.
34 Tana rena duk masu girman kai. Ita take mulki kan duk masu girman kai.”
Auf alles Hohe sieht es herab - ein König ist es über alle Stolzen!

< Ayuba 41 >