Ayuba 30

1 “Amma yanzu suna yi mini ba’a waɗanda na girme su, waɗanda iyayensu maza ba su isa su zama karnukan kiwon garken tumakina ba.

Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

2 Ina amfani ƙarfin hannuwansu gare ni, tun da ba su da sauran kuzari?

Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

3 Duk sun rame don rashi da yunwa, suna yawo a gaigayar ƙasa a kufai da dare.

Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

4 A cikin jeji suna tsinkar ganyaye marasa daɗi, jijiyoyin itacen kwakwa ne abincinsu.

Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

5 An kore su daga cikin mutanensu, aka yi musu ihu kamar ɓarayi.

El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

6 An sa dole su zauna a kwazazzabai da kuma cikin kogunan duwatsu da kuma cikin ramummuka cikin ƙasa.

En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

7 Suka yi ta kuka kamar dabbobi a jeji, suka taru a ƙarƙashin sarƙaƙƙiya.

Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

8 Mutane marasa hankali marasa suna, an kore su daga ƙasar.

Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

9 “Yanzu kuma’ya’yansu maza su suke yi mini ba’a cikin waƙa na zama abin banza a gare su.

Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

10 Suna ƙyamata suna guduna; suna tofa mini miyau a fuska.

Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

11 Yanzu da Allah ya kunce bakana ya ba ni wahala sun raba ni da mutuncina.

Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

12 A hannun damana’yan tā-da-na-zaune-tsaye sun tayar; sun sa tarko a ƙafafuna, sun yi shirin hallaka ni.

Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

13 Sun ɓata mini hanyata; sun yi nasara cikin hallaka ni, ba tare da wani ya taimake su ba.

Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

14 Suka nufo ni daga kowane gefe; suka auko mini da dukan ƙarfinsu.

Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

15 Tsoro ya rufe ni; an kawar mini mutuncina kamar da iska, dukiyata ta watse kamar girgije.

Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

16 “Yanzu raina yana ƙarewa; kwanakin wahala sun kama ni.

Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

17 Dare ya huda ƙasusuwana; ina ta shan azaba ba hutawa.

En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

18 A cikin girman ikonsa Allah ya zama kamar riga a jikina; ya shaƙe ni kamar wuyan rigata.

Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

19 Ya jefa ni cikin laka, na zama ba kome ba sai ƙura da toka.

Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

20 “Na yi kuka gare ka ya Allah, amma ba ka amsa mini ba. Na tashi tsaye, amma sai ka dube ni kawai.

Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

21 Ka dube ni ba tausayi; Ka kai mini hari da ƙarfin hannunka.

Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

22 Ka ɗaga ni sama ka ɗora ni a kan iska; ka jujjuya ni cikin hadari.

Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

23 Na san za ka sauko da ni ga mutuwa zuwa wurin da kowane mai rai zai je.

Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

24 “Ba shakka ba mai ɗora hannu a kan mutumin da yake cikin wahala. Lokacin da ya yi kukan neman taimako a cikin wahalarsa.

Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

25 Ashe ban yi kuka domin waɗanda suke cikin damuwa ba? Ko zuciyata ba tă yi baƙin ciki domin matalauta ba?

Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

26 Duk da haka sa’ad da nake begen abu mai kyau, mugun abu ne ya zo; Sa’ad da nake neman haske, sai duhu ya zo.

Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

27 Zuciyata ba tă daina ƙuna ba; ina fuskantar kwanakin wahala.

Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

28 Na yi baƙi ƙirin, amma ba rana ce ta ƙona ni ba. Na tsaya a cikin mutane, na kuma yi kuka don taimako.

Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

29 Na zama ɗan’uwan diloli, na zama abokan mujiyoyi.

Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

30 Fatar jikina ta yi baƙi tana ɓarewa; jikina yana ƙuna da zazzaɓi.

Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

31 Garayata ta zama ta makoki, sarewata kuma ta zama ta kuka.

Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.