Ayuba 3
1 Bayan wannan Ayuba ya buɗe baki ya la’anta ranar da aka haife shi.
Daarna opende Job zijn mond, om zijn geboorte dag te verwensen
2 Ayuba ya ce,
En Job hief aan en sprak:
3 “A hallaka ranar da aka haife ni, da kuma daren da aka ce, ‘An haifi jariri namiji!’
De dag verga, waarop ik geboren werd; De nacht, die sprak: Er is een knaapje ontvangen!
4 Bari ranan nan ta zama duhu; kada Allah yă kula da ita; kada rana tă yi haske a wannan rana.
Die dag: hij worde duisternis, God in den hoge zij er niet om bekommerd; Geen lichtglans moge hem bestralen,
5 Bari duhu da inuwa mai duhu ta sāke rufe ta; gizagizai kuma su rufe ta; duhu kuma ya rufe haskenta.
Maar duisternis en schaduw des doods hem bedekken; Mogen wolken zich boven hem samenpakken, En zonsverduistering hem verschrikken!
6 Bari duhu mai yawa yă rufe daren nan; kada a haɗa ta cikin kwanakin shekara, ko kuma cikin kwanakin watanni.
Die nacht: het donker rove hem weg, Hij telle niet mee onder de dagen van het jaar, En trede niet op in het getal van de maanden. Mogen de sterren van zijn ochtendschemering worden gedoofd; Hij hope op licht, dat niet daagt, Hij aanschouwe de wimpers van het morgenrood niet!
7 Bari daren yă zama marar amfani; kada a ji wata sowa ta farin ciki.
Ja, troosteloos blijve die nacht, Geen juichtoon dringe tot hem door;
8 Bari waɗanda suke la’anta ranaku su la’anta wannan rana su waɗanda suke umartar dodon ruwa.
Laat de dagbeheksers hem vervloeken, Gereed, om Liwjatan tegen hem op te hitsen:
9 Bari taurarinta na safe su zama duhu; bari ranar tă yi ta jiran ganin haske amma kada tă gani,
Mogen de sterren van zijn ochtendschemering worden gedoofd; Hij hope op licht, dat niet daagt, Hij aanschouwe de wimpers van het morgenrood niet!
10 gama ba tă hana uwata ɗaukar cikina, don ta hana ni shan wahalan nan ba.
Want hij sloot mij de deuren niet dicht van de schoot, Hij verborg niet het leed voor mijn ogen!
11 “Me ya sa ban mutu ba da za a haife ni, ko kuma in mutu sa’ad da ana haihuwata ba?
Waarom stierf ik niet, toen ik uit de moederschoot kwam, Ging ik niet dood, toen ik haar lichaam verliet;
12 Me ya sa aka haife ni, aka tanada nono na sha na rayu?
Waarom wachtten twee knieën mij op, Waarom twee borsten, om mij te zogen;
13 Da yanzu ina kwance cikin salama; da ina barcina cikin salama
Dan lag ik nu neer, en had rust; Ik zou slapen, en door niets meer worden gestoord:
14 tare da sarakuna da mashawarta a cikin ƙasa, waɗanda suka gina wa kansu wuraren da yanzu duk sun rushe,
Naast koningen en rijksbestuurders, Die zich grafmonumenten hebben gebouwd;
15 da shugabanni waɗanda suke da zinariya, waɗanda suka cika gidajensu da azurfa.
Naast vorsten, badend in goud, En die hun paleizen vulden met zilver.
16 Ko kuma don me ba a ɓoye ni a cikin ƙasa kamar jaririn da aka haifa ba rai ba, kamar jaririn da bai taɓa ganin hasken rana ba.
Waarom werd ik niet weggestopt als een misdracht, Als kinderkens, die het licht niet aanschouwen?
17 A wurin mugaye za su daina yin mugunta, gajiyayyu kuma za su huta.
Daar, waar de bozen hun tieren staken, Waar rust vindt, wiens kracht is bezweken;
18 Waɗanda aka daure za su sami jin daɗin; an sake su ba za su sāke jin ana tsawata masu ba.
Waar de gevangenen allemaal vrede genieten, En de stem van de drijvers niet horen;
19 Manyan da ƙanana suna a can, bawa kuma ya sami’yanci daga wurin maigidansa.
Waar kleinen en groten gelijk zijn, De slaven van hun meesters bevrijd.
20 “Don me ake ba da haske ga waɗanda suke cikin ƙunci, rai kuma ga masu ɗacin rai
Waarom het licht aan een rampzalige geschonken, Aan zielsbedroefden het leven:
21 ga waɗanda suke neman mutuwa amma ba su samu ba, waɗanda suke nemanta kamar wani abu mai daraja a ɓoye,
Aan hen, die de dood verbeiden, die niet komt, Die met groter vlijt naar hem dan naar schatten graven;
22 waɗanda suke farin ciki sa’ad da suka kai kabari?
Die met blijdschap zouden juichen, En jubelen, wanneer zij het graf zouden vinden?
23 Don me aka ba mutum rai, mutumin da bai san wani abu game da kansa ba, mutumin da Allah ya kange shi.
Aan den man, wiens pad in de duisternis ligt, Wien God elke uitweg heeft afgesneden!
24 Baƙin ciki ya ishe ni maimakon abinci; ina ta yin nishi ba fasawa;
Want als mijn brood komt mijn zuchten, En als water stort zich mijn jammerklacht uit;
25 Abin da nake tsoro ya faru da ni; abin da ba na so ya same ni.
Wanneer ik bang voor iets ben, overvalt het mij, Mij treft, wat ik ducht!
26 Ba ni da salama, ba natsuwa; ba ni da hutu, sai wahala kawai.”
Neen, geen rust voor mij, geen heil en geen vrede, Maar altijd weer tobben!
