Ayuba 29

1 Ayuba ya ci gaba da jawabinsa,

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 “Da ma ina nan lokacin da ya wuce baya can, kwanakin da Allah yake lura da ni,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 lokacin da fitilarsa take haske a kaina na yi tafiya cikin duhu tare da haskensa.

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 Kwanakin da nake tasowa, lokacin da abokantakar Allah ta sa wa gidana albarka,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 lokacin da Maɗaukaki yana tare da ni, kuma’ya’yana suna kewaye da ni,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 lokacin da ake zuba madara a inda nake takawa, duwatsu kuma suna ɓulɓulo mini man zaitun.

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 “Sa’ad da na je ƙofar birni na zauna a bainin jama’a,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 matasan da suka gan ni sukan ja gefe tsofaffi kuma suka tashi tsaye;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 sarakuna suka yi shiru suka rufe bakunansu da hannuwansu;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Muryar manya ta yi tsit harshensu ya manne a rufin bakunansu.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 Duk wanda ya ji ni ya yaba mini waɗanda suka gan ni kuma sun amince da ni,

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 domin na ceci matalauta waɗanda suka nemi taimako, da marasa mahaifi waɗanda ba su da wanda zai taimake su.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 Mutumin da yake bakin mutuwa ya sa mini albarka. Na faranta wa gwauruwa zuciya.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 Na yafa adalci ya zama suturata; gaskiya ita ce rigata da rawanina.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Ni ne idon makafi kuma ƙafa ga guragu.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 Ni mahaifi ne ga masu bukata; na tsaya wa baƙo.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 Na karya ƙarfin mugaye na ƙwato waɗanda suke riƙe da haƙoransu.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 “Na yi tunani cewa, ‘Zan mutu a cikin gidana, kwanakina da yawa kamar turɓayar ƙasa.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Jijiyoyina za su kai cikin ruwa, kuma raɓa za tă kwanta a rassana dukan dare.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Ɗaukakata za tă kasance tare da ni garau, bakana koyaushe sabo ne a hannuna.’

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 “Mutane suna mai da hankali su saurare ni, suna yin shiru don su ji shawarata.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Bayan da na yi magana, ba su ƙara ce kome ba. Maganata ta shige su.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 Sukan jira ni kamar yadda ake jiran ruwan sama. Sukan sha daga cikin maganganuna kamar mai shan ruwan bazara.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Sa’ad da na yi musu murmushi da ƙyar sukan yarda; hasken fuskata yana da daraja a gare su.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Na zaɓar masu inda za su bi na kuma zauna kamar sarkinsu; na zauna kamar sarki a cikin rundunansu; ina nan kamar mai yi wa masu makoki ta’aziyya.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.