Ayuba 29

1 Ayuba ya ci gaba da jawabinsa,

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

2 “Da ma ina nan lokacin da ya wuce baya can, kwanakin da Allah yake lura da ni,

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

3 lokacin da fitilarsa take haske a kaina na yi tafiya cikin duhu tare da haskensa.

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

4 Kwanakin da nake tasowa, lokacin da abokantakar Allah ta sa wa gidana albarka,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

5 lokacin da Maɗaukaki yana tare da ni, kuma’ya’yana suna kewaye da ni,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

6 lokacin da ake zuba madara a inda nake takawa, duwatsu kuma suna ɓulɓulo mini man zaitun.

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

7 “Sa’ad da na je ƙofar birni na zauna a bainin jama’a,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

8 matasan da suka gan ni sukan ja gefe tsofaffi kuma suka tashi tsaye;

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

9 sarakuna suka yi shiru suka rufe bakunansu da hannuwansu;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

10 Muryar manya ta yi tsit harshensu ya manne a rufin bakunansu.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

11 Duk wanda ya ji ni ya yaba mini waɗanda suka gan ni kuma sun amince da ni,

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

12 domin na ceci matalauta waɗanda suka nemi taimako, da marasa mahaifi waɗanda ba su da wanda zai taimake su.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

13 Mutumin da yake bakin mutuwa ya sa mini albarka. Na faranta wa gwauruwa zuciya.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

14 Na yafa adalci ya zama suturata; gaskiya ita ce rigata da rawanina.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

15 Ni ne idon makafi kuma ƙafa ga guragu.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

16 Ni mahaifi ne ga masu bukata; na tsaya wa baƙo.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

17 Na karya ƙarfin mugaye na ƙwato waɗanda suke riƙe da haƙoransu.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

18 “Na yi tunani cewa, ‘Zan mutu a cikin gidana, kwanakina da yawa kamar turɓayar ƙasa.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

19 Jijiyoyina za su kai cikin ruwa, kuma raɓa za tă kwanta a rassana dukan dare.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

20 Ɗaukakata za tă kasance tare da ni garau, bakana koyaushe sabo ne a hannuna.’

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

21 “Mutane suna mai da hankali su saurare ni, suna yin shiru don su ji shawarata.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

22 Bayan da na yi magana, ba su ƙara ce kome ba. Maganata ta shige su.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

23 Sukan jira ni kamar yadda ake jiran ruwan sama. Sukan sha daga cikin maganganuna kamar mai shan ruwan bazara.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

24 Sa’ad da na yi musu murmushi da ƙyar sukan yarda; hasken fuskata yana da daraja a gare su.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

25 Na zaɓar masu inda za su bi na kuma zauna kamar sarkinsu; na zauna kamar sarki a cikin rundunansu; ina nan kamar mai yi wa masu makoki ta’aziyya.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.