Ayuba 18
1 Sai Bildad mutumin Shuwa ya amsa,
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 “Yaushe za ka gama maganganun nan? Ka dawo da hankalinka sa’an nan za mu iya yin magana.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Don me muke kamar shanu a wurinka, ka ɗauke mu mutanen wofi?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Kai da ka yayyage kanka don haushi, za a yashe duniya saboda kai ne? Ko kuma duwatsu za su matsa daga wurinsu?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 “An kashe fitilar mugu; harshen wutarsa ya daina ci.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Wutar cikin tentinsa ta zama duhu; fitilar da take kusa da shi ta mutu.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Ƙarfin takawarsa ya ragu; dabararsa ta ja fāɗuwarsa.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Ƙafafunsa sun kai shi cikin raga, yana ta yawo a cikin ragar.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Tarko ya kama ɗiɗɗigensa; tarko ya riƙe shi kam.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 An ɓoye masa igiya da za tă zarge shi a ƙasa; an sa masa tarko a kan hanyar da zai bi.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Tsoro duk ya kewaye shi ta kowane gefe yana bin shi duk inda ya je.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Masifa tana jiransa; bala’i yana shirye yă fāɗa masa a lokacin da zai fāɗi.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Ya cinye wani sashe na gaɓar jikinsa; ɗan fari na mutuwa ya cinye ƙafafunsa.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 An yage shi daga zaman lafiyar da yake yi a cikin tentinsa aka sa shi tsoro sosai.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Wuta ta cinye tentinsa; farar wuta ta rufe wurin da yake zama.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Jijiyoyinsa sun bushe a ƙasa rassansa sun mutu a sama.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 An manta da shi a duniya; ba wanda yake ƙara tunawa da shi.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 An tura shi daga cikin haske zuwa cikin duhu, an kore shi daga duniya.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Ba shi da’ya’ya ko zuriya cikin mutanensa, ba sauran wanda yake a raye a wurin da ya taɓa zama.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Mutanen Yamma suna mamakin abin da ya faru da shi; tsoro ya kama mutanen gabas.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Ba shakka haka wurin zaman mugun mutum yake, haka wurin zaman wanda bai san Allah ba yake.”
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
