Ayuba 14

1 “Mutum haihuwar mace kwanakinsa kaɗan ne, kuma cike da wahala.

Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.

2 Yana tasowa kamar fure yana kuma shuɗewa; kamar inuwa, ba ya daɗewa.

Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.

3 Za ka zura ido a kan irin wannan ne? Za ka kawo shi gaba don ka yi masa shari’a?

Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.

4 Wane ne zai iya kawo abin da yake da tsarki daga cikin abu marar tsarki? Babu!

Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!

5 An lissafta kwanakin mutum; ka riga ka ɗibar masa watanni, ka yi masa iyaka, ba zai iya wuce iyakar ba.

Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,

6 Saboda haka ka kawar da kanka daga gare shi, ka rabu da shi har sai ya cika lokacinsa kamar mutumin da aka ɗauki hayarsa.

so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!

7 “Aƙalla itace yana da bege. In an sare shi, zai sāke tsira, zai tohu da kyau.

For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.

8 Ko da jijiyoyin itacen sun tsufa a cikin ƙasa kuma kututturensa ya mutu a cikin ƙasa.

Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,

9 Daga ya ji ƙanshin ruwa zai tohu yă yi tsiro kamar shuka.

ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.

10 Amma mutum yana mutuwa a bizne shi; daga ya ja numfashinsa na ƙarshe, shi ke nan.

Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?

11 Kamar yadda ruwa yake bushewa a teku ko a gaɓar rafi sai wurin yă bushe,

Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,

12 haka mutum zai kwanta ba zai tashi ba; har sai duniya ta shuɗe mutane ba za su farka ba, ba za su tashi daga barcinsu ba.

so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.

13 “Da ma za ka ɓoye ni a cikin kabari ka ɓoye ni har sai fushinka ya wuce! In da za ka keɓe mini lokaci sa’an nan ka tuna da ni! (Sheol h7585)

Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)

14 In mutum ya mutu, ko zai sāke rayuwa? In haka ne zan daure kwanakin da nake shan wahala har su wuce.

Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.

15 Za ka kira zan kuwa amsa maka; za ka yi marmarin abin da hannunka ya halitta.

Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.

16 Ba shakka a lokacin ne za ka lura da matakaina amma ba za ka kula da zunubaina ba.

Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;

17 Za a daure laifofina a cikin jaka; za ka rufe zunubaina.

mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!

18 “Amma kamar yadda manyan duwatsu suke fāɗuwa su farfashe su kuma gusa daga wurarensu,

Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,

19 yadda ruwa yakan zaizaye duwatsu ruwa mai ƙarfi kuma yă kwashe turɓayar ƙasa, haka kake barin mutum ba bege.

Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni

20 Ka sha ƙarfinsa gaba ɗaya, sai ya ɓace, ka sauya yanayinsa ka kuma kore shi.

og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.

21 Ko an martaba’ya’yansa maza, ba zai sani ba; Ko an wulaƙanta su, ba zai gani ba.

Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;

22 Zafin jikinsa kaɗai yake ji yana kuka wa kansa ne kaɗai.”

Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»