Sòm 66
1 Pou direktè koral la; yon chan, yon Sòm Rele fò ak lajwa a Bondye, tout latè a!
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 Chante glwa a non Li! Ranpli lwanj Li ak laglwa!
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 Di Bondye: “Zèv Ou yo mèvèye”! Akoz grandè a pwisans Ou, menm, lènmi Ou yo va soumèt a Ou.
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 Tout latè va fè adorasyon a Ou menm. Li va chante lwanj Ou. Tout va chante lwanj a non Ou; Tan
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 Vini pou wè zèv Bondye yo. Zèv etonnan anvè fis a lòm yo.
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 Li te chanje lanmè a an tè sèch. Yo te pase travèse rivyè apye. La menm, nou te rejwi nan Li!
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 Li renye ak pwisans pou tout tan. Zye Li veye sou nasyon yo. Pa kite rebèl yo egzalte kont Li.
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 Beni Bondye nou an, O pèp yo! Fè lwanj Li sone,
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 ki kenbe nou pami vivan yo, e ki pa kite pye nou glise.
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 Paske Ou te fè nou pase a leprèv, O Bondye. Ou te rafine nou tankou ajan konn rafine.
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 Ou te rale nou antre nan filè a. Ou te mete yon fado lou sou ren nou.
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 Ou te fè moun monte sou tèt nou. Nou te pase nan dife ak nan dlo, men Ou te fè nou sòti antre yon kote avèk anpil abondans.
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 Mwen va vini lakay Ou avèk Ofrann brile. Mwen va peye Ou ve mwen yo,
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 ki te sòti nan lèv mwen, ke bouch mwen te pale lè m te nan gwo twoub yo.
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 Mwen va ofri a Ou menm yon ofrann brile nan grès a bèt gra yo, avèk lafimen a belye yo. Mwen va fè ofrann a towo yo avèk mal kabrit yo.
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 Vin tande, nou tout ki gen lakrent Bondye e mwen va pale ou tout sa Li te fè pou nanm mwen.
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 Mwen te kriye a Li menm avèk bouch mwen. Ak lang mwen, mwen te leve Li wo.
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 Si mwen gade inikite nan kè m, Senyè a p ap koute mwen.
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 Men anverite, Bondye te tande. Li te teni kont de vwa a priyè mwen.
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 Beni se Bondye, ki pa t refize koute lapriyè mwen, ni ki pa t kache lanmou dous Li a sou mwen.
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
