Sòm 38
1 Youn Sòm David; tankou yon sonj memorab O SENYÈ, pa repwoche mwen nan kòlè Ou, ni fè m chatiman nan kòlè Ou k ap brile.
Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
2 Paske flèch Ou yo fin antre fon anndan m, epi men Ou fin peze m.
quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
3 Nanpwen anyen ki ansante nan chè m, akoz endiyasyon Ou. Nanpwen lasante nan zo m yo akoz peche mwen.
Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
4 Paske inikite mwen yo fin monte sou tèt mwen. Tankou yon fado lou, yo peze twòp pou mwen.
quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
5 Blesi mwen yo vin santi e anfle akoz foli mwen.
Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
6 Mwen fin koube nèt e bese anpil. Mwen ap fè doulè tout lajounen.
Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
7 Paske ren mwen plen ak brile. Nanpwen anyen ansante nan chè m.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
8 Mwen pa kab santi anyen ankò. Mwen fin kraze nèt. Vwa m plenyen akoz kè m ajite.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
9 SENYÈ, tout volonte m devan Ou. Tout plent a vwa m yo pa kache a Ou menm.
Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Kè m bat fò, fòs mwen kite m. Menm limyè a zye m, menm sa fin kite mwen.
Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Pwòch mwen yo avèk zanmi mwen yo kanpe nan distans akoz touman m. Fanmi m yo kanpe byen lwen.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
12 (Sila) ki chache lavi m yo, ap prepare pyèj yo pou mwen. (Sila) ki chache fè m donmaj yo ap fè menas destriksyon. Y ap manniganse trayizon tout lajounen.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
13 Men mwen menm, tankou yon moun mouri, mwen pa tande; Epi se tankou yon bèbè, ki pa ouvri bouch li.
Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
14 Wi, mwen tankou yon nonm ki pa tande. E nan bouch mwen, pa gen repons.
Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
15 Paske mwen mete espwa m nan Ou, O SENYÈ. Ou va reponn, O SENYÈ, Bondye mwen an.
Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
16 Paske mwen te di: “Ke yo pa vin rejwi sou mwen. Pou lè pye m chape, pou yo ta vante tèt yo kont mwen.”
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Paske mwen prèt pou tonbe. Tristès mwen devan m tout tan.
Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Konsa, mwen konfese inikite mwen. Mwen ranpli avèk regrè akoz peche m.
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
19 Men lènmi m yo plen kouraj e fò. Yo anpil ki rayi mwen san koz.
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 (Sila) ki remèt mal pou byen yo se lènmi m akoz mwen swiv sa ki bon.
Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
21 Pa abandone m, O SENYÈ. O Bondye m nan, pa rete lwen m!
Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
22 Fè vit pou ede mwen, O SENYÈ, delivrans mwen an!
Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
