Sòm 132
1 Yon chan pou monte vè tanp lan. Sonje, SENYÈ, pou koz David, ak tout soufrans li an,
Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
2 jan li te sèmante a SENYÈ a, e te fè ve a Toupwisan a Jacob la:
Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
3 Anverite, mwen p ap antre lakay mwen, ni kouche sou kabann mwen;
«Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
4 mwen p ap kite zye m dòmi, ni pòpyè zye m fèmen,
ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
5 jiskaske m jwenn yon kote pou SENYÈ a, yon abitasyon pou Toupwisan a Jacob la.
fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
6 Men koute, nou te tande koze sa a nan Éphrata, nou te twouve l nan plèn Jaar a.
Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
7 Annou antre nan abitasyon Li a. Annou fè adorasyon kote machpye twòn Li an ye a.
Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
8 Leve, O SENYÈ, vini nan plas repo Ou a, Ou menm avèk lach fòs Ou.
Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
9 Kite prèt Ou yo abiye nan ladwati, e kite fidèl Ou yo chante ak lajwa.
Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
10 Pou koz David, sèvitè Ou a, pa vire fas kont onksyone Ou a.
For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
11 SENYÈ a te sèmante a David anverite. Sou (sila) Li p ap fè bak: “Nan fwi a kò Ou, mwen va etabli sou twòn Ou.
Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
12 Si fis ou yo kenbe akò Mwen ak temwayaj ke Mwen va enstwi yo, fis pa yo tou va chita sou twòn Ou an jis pou tout tan.”
Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
13 Paske SENYÈ a te chwazi Sion. Li te vle l pou abitasyon Li.
For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
14 “Sa se plas repo Mwen, jis pou tout tan. Isit la Mwen va rete, paske Mwen te vle sa.
«Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
15 Mwen va beni pwovizyon li ak abondans. Mwen va satisfè malere li yo ak pen.
Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
16 Anplis, Mwen va abiye prèt li yo ak Sali, e fidèl li yo va chante byen fò ak lajwa.
og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
17 La Mwen va koze kòn a David la boujonnen pou l parèt. Mwen te prepare yon lanp pou onksyone pa M nan.
Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
18 Lènmi li yo, Mwen va abiye yo ak wont. Men sou li menm, kouwòn li an va briye.”
Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
