< Sòm 124 >
1 Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Si se pa t SENYÈ a ki te pou nou, kite Israël di koulye a,
Si no hubiera sido el Señor quien estuvo de nuestro lado (que Israel ahora diga);
2 Si se pa t SENYÈ a ki te pou nou, lè lezòm te leve kont nou yo,
Si no hubiera sido el Señor quien estuvo de nuestro lado, cuando los hombres vinieron contra nosotros;
3 Alò, yo t ap gen tan fin vale nou tou vivan, lè kòlè yo te limen kont nou an.
Habrían hecho una comida de nosotros mientras vivíamos, en el calor de su ira contra nosotros:
4 Nan lè sa a, dlo yo t ap fin anglouti nou nèt. Kouran dlo yo ta fin pase sou nanm nou.
Hubiéramos estado cubiertos por las aguas; las corrientes habrían recorrido nuestra alma;
5 Nan lè sa a, dlo anraje yo t ap fin pase sou nanm nou.
Sí, las aguas del orgullo habrían pasado por nuestra alma.
6 Beni se SENYÈ a, ki pa t livre nou pou chire nan dan yo.
Alabado sea el Señor, que no nos ha dejado herir con sus dientes.
7 Nanm nou gen tan fin chape tankou yon zwazo ki sòti nan pèlen a moun k ap fè lachas yo. Pèlen an fin kase e nou chape.
Nuestra alma se ha liberado como un pájaro de la red de los cazadores; la red está rota, y somos libres.
8 Sekou nou se nan non SENYÈ a, ki te fè syèl la ak tè a.
Nuestra ayuda está en el nombre del Señor, el hacedor del cielo y de la tierra.