< Sòm 124 >

1 Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Si se pa t SENYÈ a ki te pou nou, kite Israël di koulye a,
سرود درجات از داود اگر خداوند با ما نمی بود، اسرائیل الان بگوید؛۱
2 Si se pa t SENYÈ a ki te pou nou, lè lezòm te leve kont nou yo,
اگر خداوند با مانمی بود، وقتی که آدمیان با ما مقاومت نمودند،۲
3 Alò, yo t ap gen tan fin vale nou tou vivan, lè kòlè yo te limen kont nou an.
آنگاه هر آینه ما را زنده فرو می‌بردند، چون خشم ایشان بر ما افروخته بود.۳
4 Nan lè sa a, dlo yo t ap fin anglouti nou nèt. Kouran dlo yo ta fin pase sou nanm nou.
آنگاه آبها ما راغرق می‌کرد و نهرها بر جان ما می‌گذشت.۴
5 Nan lè sa a, dlo anraje yo t ap fin pase sou nanm nou.
آنگاه آبهای پر زور، از جان ما می‌گذشت.۵
6 Beni se SENYÈ a, ki pa t livre nou pou chire nan dan yo.
متبارک باد خداوند که ما را شکار برای دندانهای ایشان نساخت.۶
7 Nanm nou gen tan fin chape tankou yon zwazo ki sòti nan pèlen a moun k ap fè lachas yo. Pèlen an fin kase e nou chape.
جان ما مثل مرغ از دام صیادان خلاص شد. دام گسسته شد و ما خلاصی یافتیم.۷
8 Sekou nou se nan non SENYÈ a, ki te fè syèl la ak tè a.
اعانت ما به نام یهوه است، که آسمان وزمین را آفرید.۸

< Sòm 124 >