Sòm 122

1 Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Mwen te kontan lè yo te di mwen, “Annou ale lakay SENYÈ a.”

En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.

2 Pye nou kanpe anndan pòtay ou yo, O Jérusalem!

Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!

3 Jérusalem, ki bati kon yon vil ki kole dyanm ansanm,

Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,

4 sou (sila) tribi yo konn monte, menm tribi a SENYÈ yo, yon òdonans pou Israël, pou bay remèsiman a non SENYÈ a.

hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!

5 Paske la, twòn yo te plase pou jijman, twòn lakay David yo.

For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.

6 Priye pou lapè Jérusalem. (Sila) ki renmen ou yo va pwospere.

Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!

7 Ke lapè kapab anndan miray ou yo, e pwosperite nan palè ou yo.

Der være fred innen din voll, ro i dine saler!

8 Pou koz a frè m yo ak zanmi mwen yo, m ap di koulye a, “Ke lapè anndan ou”.

For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!

9 Pou koz a kay SENYÈ a, Bondye nou an, mwen va chache byen ou.

For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.