< Sòm 122 >

1 Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Mwen te kontan lè yo te di mwen, “Annou ale lakay SENYÈ a.”
Ein Lied Davids im höhern Chor. Ich freute mich über die, so mir sagten: Laßt uns ins Haus des HERRN gehen!
2 Pye nou kanpe anndan pòtay ou yo, O Jérusalem!
Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem.
3 Jérusalem, ki bati kon yon vil ki kole dyanm ansanm,
Jerusalem ist gebaut, daß es eine Stadt sei, da man zusammenkommen soll,
4 sou (sila) tribi yo konn monte, menm tribi a SENYÈ yo, yon òdonans pou Israël, pou bay remèsiman a non SENYÈ a.
da die Stämme hinaufgehen, die Stämme des HERRN, wie geboten ist dem Volk Israel, zu danken dem Namen des Herrn.
5 Paske la, twòn yo te plase pou jijman, twòn lakay David yo.
Denn daselbst sind Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses David.
6 Priye pou lapè Jérusalem. (Sila) ki renmen ou yo va pwospere.
Wünschet Jerusalem Glück! Es möge wohl gehen denen, die dich lieben!
7 Ke lapè kapab anndan miray ou yo, e pwosperite nan palè ou yo.
Es möge Friede sein in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!
8 Pou koz a frè m yo ak zanmi mwen yo, m ap di koulye a, “Ke lapè anndan ou”.
Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen.
9 Pou koz a kay SENYÈ a, Bondye nou an, mwen va chache byen ou.
Um des Hauses willen des HERRN, unsers Gottes, will ich dein Bestes suchen.

< Sòm 122 >