Sòm 122

1 Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Mwen te kontan lè yo te di mwen, “Annou ale lakay SENYÈ a.”

Een lied Hammaaloth, van David. Ik verblijd mij in degenen, die tot mij zeggen: Wij zullen in het huis des HEEREN gaan.

2 Pye nou kanpe anndan pòtay ou yo, O Jérusalem!

Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem!

3 Jérusalem, ki bati kon yon vil ki kole dyanm ansanm,

Jeruzalem is gebouwd, als een stad, die wel samengevoegd is;

4 sou (sila) tribi yo konn monte, menm tribi a SENYÈ yo, yon òdonans pou Israël, pou bay remèsiman a non SENYÈ a.

Waarheen de stammen opgaan, de stammen des HEEREN, tot de getuigenis Israels, om den Naam des HEEREN te danken.

5 Paske la, twòn yo te plase pou jijman, twòn lakay David yo.

Want daar zijn de stoelen des gerichts gezet, de stoelen van het huis van David.

6 Priye pou lapè Jérusalem. (Sila) ki renmen ou yo va pwospere.

Bidt om den vrede van Jeruzalem; wel moeten zij varen, die u beminnen.

7 Ke lapè kapab anndan miray ou yo, e pwosperite nan palè ou yo.

Vrede zij in uw vesting, welvaren in uw paleizen.

8 Pou koz a frè m yo ak zanmi mwen yo, m ap di koulye a, “Ke lapè anndan ou”.

Om mijner broederen en mijner vrienden wil, zal ik nu spreken, vrede zij in u!

9 Pou koz a kay SENYÈ a, Bondye nou an, mwen va chache byen ou.

Om des huizes des HEEREN, onzes Gods wil, zal ik het goede voor u zoeken.