Sòm 122

1 Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Mwen te kontan lè yo te di mwen, “Annou ale lakay SENYÈ a.”

Nalipay ako sa pag-ingon nila kanako: Mangadto kita sa balay ni Jehova.

2 Pye nou kanpe anndan pòtay ou yo, O Jérusalem!

Ang among mga tiil nanagtindog Sa sulod sa imong mga ganghaan, Oh Jerusalem,

3 Jérusalem, ki bati kon yon vil ki kole dyanm ansanm,

Jerusalem, ikaw natukod Ingon nga usa ka ciudad nga madasok;

4 sou (sila) tribi yo konn monte, menm tribi a SENYÈ yo, yon òdonans pou Israël, pou bay remèsiman a non SENYÈ a.

Didto mingtungas ang mga banay, bisan ang kabanayan ni Jehova, Alang sa usa ka tulomanon sa Israel. Sa paghatag ug mga pasalamat sa ngalan ni Jehova.

5 Paske la, twòn yo te plase pou jijman, twòn lakay David yo.

Kay didto atua ang mga trono sa paghukom, Ang mga trono sa panimalay ni David.

6 Priye pou lapè Jérusalem. (Sila) ki renmen ou yo va pwospere.

Pag-ampo alang sa pakigdait sa Jerusalem: Manag-uswag (sila) nga nahigugma kanimo.

7 Ke lapè kapab anndan miray ou yo, e pwosperite nan palè ou yo.

Ang pakigdait anaa unta sa sulod sa imong mga kuta, Ug ang kahamugaway sa sulod sa imong mga palacio.

8 Pou koz a frè m yo ak zanmi mwen yo, m ap di koulye a, “Ke lapè anndan ou”.

Tungod lamang sa gugma sa akong kaigsoonan ug sa akong mga kauban, Moingon ako karon: Ang pakigdait anaa sa sulod nimo.

9 Pou koz a kay SENYÈ a, Bondye nou an, mwen va chache byen ou.

Tungod lamang sa panimalay ni Jehova nga atong Dios Magapangita ako alang sa imong kaayohan.