< Sòm 120 >

1 Yon chanson pou monte vè tanp lan Nan gran twoub mwen an, mwen te kriye a SENYÈ a. Li te reponn mwen.
A Jehová llamé estando en angustia; y él me respondió.
2 Delivre nanm mwen, O SENYÈ, de lèv k ap bay desepsyon, de lang ki plen manti yo.
Jehová, escapa mi alma del labio mentiroso: de la lengua engañosa.
3 Kisa pou W ta resevwa, e kisa pou m ta fè ou, O lang mansonjè?
¿Qué te dará a ti, o qué te añadirá la lengua engañosa?
4 Flèch pwent file a gèrye yo, avèk chabon pye gayak tou limen.
Es como saetas de valiente agudas con brasas de enebros.
5 Malè a mwen, paske mwen demere nan tant a Méschec, Paske mwen rete pami tant a Kédar yo!
¡Ay de mí que peregrino en Mesec: habito con las tiendas de Cedar!
6 Nanm mwen gen demè li avèk (sila) ki rayi lapè yo pandan twòp tan.
Mucho se detiene mi alma con los que aborrecen la paz.
7 Mwen vle lapè, men lè m pale, se lagè yo pito.
Yo soy pacífico; y cuando hablo, ellos guerrean.

< Sòm 120 >