Sòm 120

1 Yon chanson pou monte vè tanp lan Nan gran twoub mwen an, mwen te kriye a SENYÈ a. Li te reponn mwen.

Izaho niampoheke, le nikanjy Iehovà, vaho tinoi’e.

2 Delivre nanm mwen, O SENYÈ, de lèv k ap bay desepsyon, de lang ki plen manti yo.

O ry Iehovà, apitsoho an-tsoñin-dremborake ty fiaiko, boak’ ami’ty lela mamañahy.

3 Kisa pou W ta resevwa, e kisa pou m ta fè ou, O lang mansonjè?

Inon-ty homeañ’ azo, ino ka ty hanoeñe ama’o ty lela letra’e tia?

4 Flèch pwent file a gèrye yo, avèk chabon pye gayak tou limen.

ana-pale masiom-panalolahy, naho forohan’ andrabey!

5 Malè a mwen, paske mwen demere nan tant a Méschec, Paske mwen rete pami tant a Kédar yo!

Hankàñe amako te mañialo e Mèseke añe, naho ty fimoneñako an-kiboho’ i Kedàre ao!

6 Nanm mwen gen demè li avèk (sila) ki rayi lapè yo pandan twòp tan.

Loho hatr’ela’e ty nitraofam-piaiko ami’ty kivoho’ o malaim-pilongoañeo.

7 Mwen vle lapè, men lè m pale, se lagè yo pito.

Toe mpitea filongoan-draho; fa ie ivolañako, aly avao ty onjone’ iereo.