Sòm 120

1 Yon chanson pou monte vè tanp lan Nan gran twoub mwen an, mwen te kriye a SENYÈ a. Li te reponn mwen.

Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi: et exaudivit me.

2 Delivre nanm mwen, O SENYÈ, de lèv k ap bay desepsyon, de lang ki plen manti yo.

Domine libera animam meam a labiis iniquis, et a lingua dolosa.

3 Kisa pou W ta resevwa, e kisa pou m ta fè ou, O lang mansonjè?

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 Flèch pwent file a gèrye yo, avèk chabon pye gayak tou limen.

Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

5 Malè a mwen, paske mwen demere nan tant a Méschec, Paske mwen rete pami tant a Kédar yo!

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar:

6 Nanm mwen gen demè li avèk (sila) ki rayi lapè yo pandan twòp tan.

multum incola fuit anima mea.

7 Mwen vle lapè, men lè m pale, se lagè yo pito.

Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis.