Sòm 120

1 Yon chanson pou monte vè tanp lan Nan gran twoub mwen an, mwen te kriye a SENYÈ a. Li te reponn mwen.

Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

2 Delivre nanm mwen, O SENYÈ, de lèv k ap bay desepsyon, de lang ki plen manti yo.

Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

3 Kisa pou W ta resevwa, e kisa pou m ta fè ou, O lang mansonjè?

Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

4 Flèch pwent file a gèrye yo, avèk chabon pye gayak tou limen.

Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

5 Malè a mwen, paske mwen demere nan tant a Méschec, Paske mwen rete pami tant a Kédar yo!

Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

6 Nanm mwen gen demè li avèk (sila) ki rayi lapè yo pandan twòp tan.

Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

7 Mwen vle lapè, men lè m pale, se lagè yo pito.

Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.