Sòm 120

1 Yon chanson pou monte vè tanp lan Nan gran twoub mwen an, mwen te kriye a SENYÈ a. Li te reponn mwen.

Een bedevaartslied. Tot Jahweh riep ik in mijn nood, En Hij heeft mij verhoord.

2 Delivre nanm mwen, O SENYÈ, de lèv k ap bay desepsyon, de lang ki plen manti yo.

Verlos mij, Jahweh, van leugenlippen En lastertongen!

3 Kisa pou W ta resevwa, e kisa pou m ta fè ou, O lang mansonjè?

Wat kan een lastertong u al brengen, En wat er nog bij doen:

4 Flèch pwent file a gèrye yo, avèk chabon pye gayak tou limen.

Scherpgepunte oorlogspijlen, Met gloeiende houtskool!

5 Malè a mwen, paske mwen demere nan tant a Méschec, Paske mwen rete pami tant a Kédar yo!

Wee mij, dat ik moet toeven In de tenten van Mésjek, En dat ik moet wonen In de tenten van Kedar!

6 Nanm mwen gen demè li avèk (sila) ki rayi lapè yo pandan twòp tan.

Reeds te lang leef ik samen Met vredeverstoorders;

7 Mwen vle lapè, men lè m pale, se lagè yo pito.

Als ìk over vrede wil spreken, Zoeken zij strijd!