Sòm 116

1 Mwen renmen SENYÈ a, paske Li tande vwa m, avèk siplikasyon mwen yo.

RAB'bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.

2 Akoz Li te panche zòrèy Li bò kote m, pou sa, mwen va rele non Li pandan tout tan ke m viv.

Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.

3 Kòd lanmò yo te antoure m, e laperèz fòs lanmò te vini sou mwen. Mwen te jwenn twoub ak gwo tristès. (Sheol h7585)

Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm. (Sheol h7585)

4 Alò, mwen te rele non SENYÈ a. O SENYÈ, mwen sipliye Ou, sove lavi mwen!

O zaman RAB'bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.

5 Ranpli ak gras ak ladwati, se SENYÈ a. Wi, Bondye nou an plen ak mizerikòd.

RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.

6 SENYÈ a toujou pwoteje moun senp yo. Mwen te abese mwen nèt e Li te sove mwen.

RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.

7 Reprann repo ou, O nanm mwen, paske Bondye te aji nan bonte Li avèk ou.

Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.

8 Paske Ou te delivre nanm mwen devan lanmò, zye m pou m pa kriye, pye m pou m pa glise tonbe.

Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

9 Mwen va mache devan SENYÈ a nan peyi moun vivan an.

Yaşayanların diyarında, RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.

10 Mwen te kwè, pou sa mwen te di: “Mwen te vrèman aflije.”

İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.

11 Mwen te di nan mitan gwo twoub mwen yo: “Tout moun se mantè”.

Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.

12 Kisa mwen kapab bay a SENYÈ a Pou tout bonte Li anvè mwen?

Ne karşılık verebilirim RAB'be, Bana yaptığı onca iyilik için?

13 Mwen va leve wo koup sali a, e rele non SENYÈ a.

Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB'bi adıyla çağıracağım.

14 Mwen va peye tout ve mwen yo anvè SENYÈ a. Wi, nan prezans tout pèp Li a!

Bütün halkının önünde, RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.

15 Byen chè nan zye SENYÈ a, se lanmò a fidèl Li yo.

RAB'bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.

16 O SENYÈ, anverite, mwen se sèvitè Ou. Mwen se sèvitè Ou, fis a sèvant Ou an. Ou fin lache kòd mwen yo.

Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.

17 A Ou menm, mwen va ofri yon sakrifis remèsiman, e va rele sou non SENYÈ a.

Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.

18 Mwen va peye ve mwen yo a SENYÈ a. Wi, kite l fèt nan prezans a tout pèp Li a!

RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,

19 Nan lakou lakay SENYÈ a, nan mitan nou menm, O Jérusalem, Louwe SENYÈ a!

RAB'bin Tapınağı'nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!