Sòm 116
1 Mwen renmen SENYÈ a, paske Li tande vwa m, avèk siplikasyon mwen yo.
Jeg elsker Herren; thi han hører min Røst, mine ydmyge Begæringer.
2 Akoz Li te panche zòrèy Li bò kote m, pou sa, mwen va rele non Li pandan tout tan ke m viv.
Thi han har bøjet sit Øre til mig, og hele mit Liv igennem vil jeg paakalde ham.
3 Kòd lanmò yo te antoure m, e laperèz fòs lanmò te vini sou mwen. Mwen te jwenn twoub ak gwo tristès. (Sheol h7585)
Dødens Reb have omspændt mig, og Helvedes Angest har fundet mig; jeg finder Angest og Bedrøvelse. (Sheol h7585)
4 Alò, mwen te rele non SENYÈ a. O SENYÈ, mwen sipliye Ou, sove lavi mwen!
Men jeg paakalder Herrens Navn: Kære Herre! udfri min Sjæl!
5 Ranpli ak gras ak ladwati, se SENYÈ a. Wi, Bondye nou an plen ak mizerikòd.
Herren er naadig og retfærdig, og vor Gud er barmhjertig.
6 SENYÈ a toujou pwoteje moun senp yo. Mwen te abese mwen nèt e Li te sove mwen.
Herren bevarer de enfoldige; jeg var ringe, dog frelste han mig.
7 Reprann repo ou, O nanm mwen, paske Bondye te aji nan bonte Li avèk ou.
Min Sjæl! kom tilbage til din Ro; thi Herren har gjort vel imod dig.
8 Paske Ou te delivre nanm mwen devan lanmò, zye m pou m pa kriye, pye m pou m pa glise tonbe.
Thi du udfriede min Sjæl fra Døden, mit Øje fra Graad, min Fod fra Stød.
9 Mwen va mache devan SENYÈ a nan peyi moun vivan an.
Jeg vil vandre for Herrens Ansigt i de levendes Lande.
10 Mwen te kwè, pou sa mwen te di: “Mwen te vrèman aflije.”
Jeg troede, derfor talte jeg; jeg var saare plaget.
11 Mwen te di nan mitan gwo twoub mwen yo: “Tout moun se mantè”.
Jeg sagde, der jeg forfærdedes: Hvert Menneske er en Løgner.
12 Kisa mwen kapab bay a SENYÈ a Pou tout bonte Li anvè mwen?
Hvorledes skal jeg betale Herren alle hans Velgerninger imod mig?
13 Mwen va leve wo koup sali a, e rele non SENYÈ a.
Frelsens Kalk vil jeg tage og paakalde Herrens Navn.
14 Mwen va peye tout ve mwen yo anvè SENYÈ a. Wi, nan prezans tout pèp Li a!
Jeg vil betale Herren mine Løfter, og det for alt hans Folks Øjne.
15 Byen chè nan zye SENYÈ a, se lanmò a fidèl Li yo.
Kostbar i Herrens Øjne er hans helliges Død.
16 O SENYÈ, anverite, mwen se sèvitè Ou. Mwen se sèvitè Ou, fis a sèvant Ou an. Ou fin lache kòd mwen yo.
Ak, Herre —! thi jeg er din Tjener; jeg er din Tjener, din Tjenestekvindes Søn, du har løst mine Baand.
17 A Ou menm, mwen va ofri yon sakrifis remèsiman, e va rele sou non SENYÈ a.
Dig vil jeg ofre Takoffer og paakalde Herrens Navn.
18 Mwen va peye ve mwen yo a SENYÈ a. Wi, kite l fèt nan prezans a tout pèp Li a!
Jeg vil betale Herren mine Løfter og det for alt hans Folks Øjne,
19 Nan lakou lakay SENYÈ a, nan mitan nou menm, O Jérusalem, Louwe SENYÈ a!
i Herrens Hus's Forgaarde, midt i dig, Jerusalem! Halleluja!
