Sòm 102

1 Koute lapriyè mwen, O SENYÈ! Epi kite kri sekou mwen rive bò kote Ou.

Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!

2 Pa kache figi Ou sou mwen nan jou gwo twoub mwen an; Panche zòrèy Ou bò kote m. Nan jou ke m rele Ou a, reponn mwen vit.

Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!

3 Paske jou m yo te manje nèt nan lafimen, e zo m te chofe tankou yon chemine.

For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.

4 Kè m fin frape tankou zèb. Li fennen nèt. Anverite, mwen bliye manje pen mwen.

Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.

5 Akoz gwo bri kri mwen yo, zo m yo kole sou chè m.

For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.

6 Mwen sanble ak yon grangozye nan dezè. Mwen tankou yon frize nan gran savann.

Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.

7 Mwen kouche zye tou louvri. Mwen tankou yon zwazo izole sou twati kay la.

Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.

8 Lènmi m yo repwoche m tout lajounen. (Sila) ki moke m yo sèvi ak non mwen kon madichon.

Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.

9 Paske mwen te manje sann kon pen e mele bwason m ak dlo zye m,

For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt

10 akoz endiyasyon avèk kòlè Ou. Ou te leve m wo e te jete m lwen.

for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.

11 Jou m yo tankou yon lonbraj ki vin long. Mwen vin fennen tankou zèb.

Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.

12 Men Ou menm, O SENYÈ, Ou dire jis pou tout tan E non Ou jis a tout jenerasyon yo.

Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.

13 Ou va leve pou fè pitye sou Sion, paske se lè pou fè li gras. Lè apwente a fin rive l.

Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.

14 Anverite, sèvitè Ou yo twouve plezi nan wòch li yo. Yo plen tristès akoz pousyè li.

For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.

15 Pou sa, nasyon yo va krent non SENYÈ a, e tout wa latè yo va krent glwa Ou.

Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.

16 Paske se SENYÈ a ki te ranfòse Sion. Li te parèt nan glwa Li.

For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;

17 Li te prete atansyon a lapriyè malere yo, e pa t meprize priyè yo.

han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.

18 Sa va ekri pou jenerasyon k ap vini an. Pou yon pèp ki poko kreye kapab bay lwanj a SENYÈ a.

Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,

19 Li te gade anba soti nan wotè sen Li an. Soti nan syèl la, SENYÈ a te veye sou latè,

for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi

20 pou tande vwa plenyen a prizonye a, pou mete an libète (sila) ki te kondane a lanmò yo,

og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,

21 Pou lezòm ta kab pale sou non SENYÈ a nan Sion, e bay lwanj Li nan Jérusalem,

so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,

22 pandan pèp yo rasanble ansanm ak wayòm yo, pou sèvi SENYÈ a.

når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.

23 Li fin febli fòs mwen nan chemen an. Li rakousi nonb de jou mwen yo.

Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.

24 Mwen te di: “O Bondye mwen an, pa rache m nan mitan jou mwen yo. Ane pa Ou yo dire pandan tout jenerasyon yo.

Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.

25 Depi tan ansyen yo, Ou te fonde latè, e syèl yo se zèv lamen Ou yo.

Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.

26 Malgre yo peri, Ou menm va rete toujou. Wi, tout bagay nan yo va vin epwize tankou yon vètman. Tankou rad, Ou va chanje yo, e yo va chanje.

Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;

27 Men Ou menm, se menm jan an Ou ye. Ane pa Ou yo p ap janm fini.

men du er den same, og dine år tek aldri ende.

28 Pitit a sèvitè Ou yo va kontinye, e desandan pa yo va etabli devan Ou.”

Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.