Sòm 102
1 Koute lapriyè mwen, O SENYÈ! Epi kite kri sekou mwen rive bò kote Ou.
En bønn av en elendig, når han vansmekter og utøser sin sorg for Herrens åsyn. Herre, hør min bønn og la mitt rop komme til dig!
2 Pa kache figi Ou sou mwen nan jou gwo twoub mwen an; Panche zòrèy Ou bò kote m. Nan jou ke m rele Ou a, reponn mwen vit.
Skjul ikke ditt åsyn for mig på den dag jeg er i nød! Bøi ditt øre til mig! På den dag jeg roper, skynd dig å svare mig!
3 Paske jou m yo te manje nèt nan lafimen, e zo m te chofe tankou yon chemine.
For mine dager er faret bort som en røk, og mine ben er forbrent som en brand.
4 Kè m fin frape tankou zèb. Li fennen nèt. Anverite, mwen bliye manje pen mwen.
Mitt hjerte er stukket som en urt og fortørket; for jeg har glemt å ete mitt brød.
5 Akoz gwo bri kri mwen yo, zo m yo kole sou chè m.
For mine lydelige sukks skyld henger mine ben ved mitt kjøtt.
6 Mwen sanble ak yon grangozye nan dezè. Mwen tankou yon frize nan gran savann.
Jeg ligner pelikanen i ørkenen, jeg er som uglen på øde steder.
7 Mwen kouche zye tou louvri. Mwen tankou yon zwazo izole sou twati kay la.
Jeg våker og er blitt som en enslig fugl på taket.
8 Lènmi m yo repwoche m tout lajounen. (Sila) ki moke m yo sèvi ak non mwen kon madichon.
Hele dagen spotter mine fiender mig; de som raser mot mig, sverger ved mig.
9 Paske mwen te manje sann kon pen e mele bwason m ak dlo zye m,
For jeg eter aske som brød og blander min drikk med gråt
10 akoz endiyasyon avèk kòlè Ou. Ou te leve m wo e te jete m lwen.
for din vredes og din harmes skyld; for du har løftet mig op og kastet mig bort.
11 Jou m yo tankou yon lonbraj ki vin long. Mwen vin fennen tankou zèb.
Mine dager er som en hellende skygge, og selv visner jeg som en urt.
12 Men Ou menm, O SENYÈ, Ou dire jis pou tout tan E non Ou jis a tout jenerasyon yo.
Men du, Herre, du troner til evig tid, og ditt minne varer fra slekt til slekt.
13 Ou va leve pou fè pitye sou Sion, paske se lè pou fè li gras. Lè apwente a fin rive l.
Du vil reise dig, du vil forbarme dig over Sion; for det er tiden til å være det nådig, timen er kommet.
14 Anverite, sèvitè Ou yo twouve plezi nan wòch li yo. Yo plen tristès akoz pousyè li.
For dine tjenere elsker dets stener, og de ynkes over dets støv.
15 Pou sa, nasyon yo va krent non SENYÈ a, e tout wa latè yo va krent glwa Ou.
Og hedningene skal frykte Herrens navn, og alle jordens konger din herlighet.
16 Paske se SENYÈ a ki te ranfòse Sion. Li te parèt nan glwa Li.
For Herren har bygget Sion, han har åpenbaret sig i sin herlighet.
17 Li te prete atansyon a lapriyè malere yo, e pa t meprize priyè yo.
Han har vendt sig til de hjelpeløses bønn, og han har ikke foraktet deres bønn.
18 Sa va ekri pou jenerasyon k ap vini an. Pou yon pèp ki poko kreye kapab bay lwanj a SENYÈ a.
Dette skal bli opskrevet for den kommende slekt, og det folk som skal skapes, skal love Herren.
19 Li te gade anba soti nan wotè sen Li an. Soti nan syèl la, SENYÈ a te veye sou latè,
For han har sett ned fra sin hellige høide, Herren har fra himmelen skuet til jorden
20 pou tande vwa plenyen a prizonye a, pou mete an libète (sila) ki te kondane a lanmò yo,
for å høre den fangnes sukk, for å løse dødens barn,
21 Pou lezòm ta kab pale sou non SENYÈ a nan Sion, e bay lwanj Li nan Jérusalem,
forat de i Sion skal forkynne Herrens navn og hans pris i Jerusalem,
22 pandan pèp yo rasanble ansanm ak wayòm yo, pou sèvi SENYÈ a.
når de samler sig, folkeslagene og rikene, for å tjene Herren.
23 Li fin febli fòs mwen nan chemen an. Li rakousi nonb de jou mwen yo.
Han har bøiet min kraft på veien, han har forkortet mine dager.
24 Mwen te di: “O Bondye mwen an, pa rache m nan mitan jou mwen yo. Ane pa Ou yo dire pandan tout jenerasyon yo.
Jeg sier: Min Gud, ta mig ikke bort midt i mine dager! Dine år varer fra slekt til slekt.
25 Depi tan ansyen yo, Ou te fonde latè, e syèl yo se zèv lamen Ou yo.
Fordum grunnfestet du jorden, og himlene er dine henders gjerning.
26 Malgre yo peri, Ou menm va rete toujou. Wi, tout bagay nan yo va vin epwize tankou yon vètman. Tankou rad, Ou va chanje yo, e yo va chanje.
De skal forgå, men du blir stående; de skal alle eldes som et klæde, som et klædebon omskifter du dem, og de omskiftes,
27 Men Ou menm, se menm jan an Ou ye. Ane pa Ou yo p ap janm fini.
men du er den samme, og dine år får ingen ende.
28 Pitit a sèvitè Ou yo va kontinye, e desandan pa yo va etabli devan Ou.”
Dine tjeneres barn skal bo i ro, og deres avkom skal stå fast for ditt åsyn.
