Pwovèb 9
1 Sajès bati kay li a; li taye sèt gwo pilye li yo.
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 Li te prepare manje li, li te mele diven li; anplis, li fin ranje tab li.
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 Li voye demwazèl li yo deyò, li rele soti nan anlè wotè pwent vil yo:
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 “Pou sila ki ensanse a, kite li antre isit la!” Pou sila ki manke bon konprann nan, li di:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 “Vin manje manje mwen an, e bwè diven ke m te melanje a.
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Kite foli ou pou ou ka viv; epi avanse nan chemen bon konprann nan.”
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Sila ki korije yon mokè resevwa dezonè pou pwòp tèt li, e sila ki repwoche yon nonm mechan va resevwa ofans sou tèt li.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 Pa repwoche yon mokè, sinon li va rayi ou; repwoche yon nonm saj e li va renmen ou.
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Bay konsèy a yon nonm saj e li va vin pi saj, enstwi yon nonm dwat e li va ogmante konesans li.
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 Lakrent SENYÈ a se kòmansman a sajès e konesans a Sila Ki Sen an se bon konprann.
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 Paske pa mwen, jou ou yo va miltipliye, e ane yo ap ogmante sou lavi ou.
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Si ou saj, ou saj pou pwòp tèt ou; e si ou moke, ou pote sa a pou kont ou.
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Fanm sòt pale byen fò ak gwo vwa; li bèt, e li pa konnen anyen.
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 Li chita devan pòtay lakay li, sou yon chèz akote wo plas vil yo.
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 Li rele sila ki pase yo, ki ap fè chemen yo dwat yo:
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 Sila ki pa konnen anyen an, kite li antre isit la. Pou sila ki manke konprann nan, li di:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 “Dlo yo vòlè dous e pen ki manje an sekrè byen agreyab.”
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
