Pwovèb 7
1 Fis mwen an, kenbe pawòl mwen yo e kache kòmandman mwen yo anndan ou.
Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!
2 Kenbe kòmandman mwen yo pou viv, ak enstriksyon mwen yo kon de grenn zye nan tèt ou.
Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!
3 Mare yo sou dwèt ou; ekri yo sou tablo a kè ou.
Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!
4 Di a sajès: “Se ou ki sè mwen,” e rele sajès pi bon zanmi ou,
Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,
5 Pou li kab anpeche ou ale jwenn ak yon fanm adiltè; yon fanm etranje a ki fè flate ak pawòl li.
forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.
6 Paske bo fenèt lakay mwen, mwen te gade nan fant fenèt mwen an.
For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,
7 Konsa, mwen te wè pami moun sòt yo, e te rekonèt pami jenn yo, yon jennonm ki te manke bon sans;
og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,
8 ki t ap pase nan lari a toupre kwen kay fanm nan. Konsa, li pran chemen pou rive lakay li,
som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,
9 nan solèy kouche a, nan aswè, nan mitan lannwit ak nan fènwa.
i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.
10 Epi gade, yon fanm vin pwoche li abiye kon pwostitiye ak riz nan kè l.
Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.
11 Li parèt plen kouraj nan rebelyon li. Pye li pa rete lakay li.
Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.
12 Koulye a nan lari yo, koulye a nan plas yo, lap kache tan nan tout kwen.
Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.
13 Konsa, li sezi li, bo li; e ak figi byen ranje, li di li:
Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:
14 “Mwen te prèt pou ale fè ofrann lapè yo. Se jodi a, mwen fin peye ve mwen yo.
Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;
15 Konsa, mwen te vin rankontre ou, pou jwenn prezans ou; e konsa, mwen te twouve ou.
derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.
16 Mwen byen ranje kabann mwen ak kouvèti; avèk bèl dra Égypte yo.
Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.
17 Mwen te flite kabann nan ak pafen flè jasmen, lwil womaren ak kanèl.
Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.
18 Vini, annou bwè ladann e fè lanmou jis rive nan maten. Annou fè kè nou kontan ak doudous nou yo.
Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!
19 Paske mari m pa lakay la; li ale nan yon gran vwayaj.
For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;
20 Li te pran yon sak lajan avè l. Jis rive nan plèn lin, l ap retounen lakay.”
pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.
21 Ak anpil ankourajman, li atire li; avèk lèv a flatè, li sedwi li.
Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.
22 Sibitman, li swiv li tankou yon bèf k ap monte labatwa, tankou moun sòt kab mache rive nan ne koulan an.
Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,
23 Jiskaske yon flèch frennen li nan fwa l; tankou yon zwazo k ap fè vit pou rive nan pèlen. Se konsa, li pa konnen ke sa va koute lavi li.
inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.
24 Alò, pou sa, fis yo, koute mwen e okipe pawòl a bouch mwen yo.
Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!
25 Pa kite kè ou vire akote nan chemen li yo! Pa vin antre egare nan wout li yo!
La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!
26 Paske, anpil se viktim ke li deja jete anba yo; e anpil se sila ki te mouri akoz li.
For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;
