Pwovèb 7
1 Fis mwen an, kenbe pawòl mwen yo e kache kòmandman mwen yo anndan ou.
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Kenbe kòmandman mwen yo pou viv, ak enstriksyon mwen yo kon de grenn zye nan tèt ou.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Mare yo sou dwèt ou; ekri yo sou tablo a kè ou.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Di a sajès: “Se ou ki sè mwen,” e rele sajès pi bon zanmi ou,
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 Pou li kab anpeche ou ale jwenn ak yon fanm adiltè; yon fanm etranje a ki fè flate ak pawòl li.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 Paske bo fenèt lakay mwen, mwen te gade nan fant fenèt mwen an.
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 Konsa, mwen te wè pami moun sòt yo, e te rekonèt pami jenn yo, yon jennonm ki te manke bon sans;
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 ki t ap pase nan lari a toupre kwen kay fanm nan. Konsa, li pran chemen pou rive lakay li,
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 nan solèy kouche a, nan aswè, nan mitan lannwit ak nan fènwa.
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 Epi gade, yon fanm vin pwoche li abiye kon pwostitiye ak riz nan kè l.
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 Li parèt plen kouraj nan rebelyon li. Pye li pa rete lakay li.
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 Koulye a nan lari yo, koulye a nan plas yo, lap kache tan nan tout kwen.
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 Konsa, li sezi li, bo li; e ak figi byen ranje, li di li:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 “Mwen te prèt pou ale fè ofrann lapè yo. Se jodi a, mwen fin peye ve mwen yo.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 Konsa, mwen te vin rankontre ou, pou jwenn prezans ou; e konsa, mwen te twouve ou.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Mwen byen ranje kabann mwen ak kouvèti; avèk bèl dra Égypte yo.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 Mwen te flite kabann nan ak pafen flè jasmen, lwil womaren ak kanèl.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Vini, annou bwè ladann e fè lanmou jis rive nan maten. Annou fè kè nou kontan ak doudous nou yo.
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 Paske mari m pa lakay la; li ale nan yon gran vwayaj.
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 Li te pran yon sak lajan avè l. Jis rive nan plèn lin, l ap retounen lakay.”
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Ak anpil ankourajman, li atire li; avèk lèv a flatè, li sedwi li.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Sibitman, li swiv li tankou yon bèf k ap monte labatwa, tankou moun sòt kab mache rive nan ne koulan an.
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 Jiskaske yon flèch frennen li nan fwa l; tankou yon zwazo k ap fè vit pou rive nan pèlen. Se konsa, li pa konnen ke sa va koute lavi li.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Alò, pou sa, fis yo, koute mwen e okipe pawòl a bouch mwen yo.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Pa kite kè ou vire akote nan chemen li yo! Pa vin antre egare nan wout li yo!
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 Paske, anpil se viktim ke li deja jete anba yo; e anpil se sila ki te mouri akoz li.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
