Plenn 3
1 Mwen se moun ki te wè afliksyon akoz baton kòlè Li a.
Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
2 Li te mennen mwen, e te fè m mache nan tenèb, pa nan limyè.
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Anverite, li te vire men L kont mwen plizyè fwa, tout jounen an.
ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
4 Li te fè chè m ak po m vin epwize sòti sou mwen, Li te kase zo m yo.
Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Li te jennen mwen e te antoure m ak ametim ak difikilte.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Nan kote ki fènwa, li te fè m abite, tankou sila ki fin mouri lontan yo.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Li te antoure m anndan pou m pa ka sòti. Li te fè chenn mwen an byen lou.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Menm lè m kriye e rele sekou, Li fèmen lapriyè m deyò.
Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Li te bloke wout mwen yo ak wòch taye. Li te fè chemen mwen yo vin kwochi.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
10 Li pou mwen tankou yon lous ki kouche ap tann, tankou yon lyon nan kote an kachèt.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Li te detounen tout chemen mwen yo e Li te chire mwen an mòso; Li te fè m vin dezole nèt.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Li te koube banza Li, e Li te chwazi m kon pwen final pou flèch Li.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Li te fè flèch nan fouwo L yo antre nan ren mwen.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
14 Mwen te vin yon rizib pou tout pèp mwen an, chante giyonnen yo sonnen tout lajounen.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Li te plen mwen ak anmetim. Li te fè m sou ak dlo absent.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Li te kase dan m ak gravye. Li fè m kache nan pousyè.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
17 Nanm mwen p ap jwenn lapè ankò. Bonè vin bliye pou mwen.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Konsa mwen di: “Fòs mwen fin peri, ansanm ak espwa m ki sòti nan SENYÈ a.”
og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
19 Sonje soufrans mwen ak mizè mwen an; dlo absent ak anmetim ki nan kè m nan.
At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
20 Anverite, nanm mwen sonje yo. Li vin koube anndan mwen.
min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
21 Men sa mwen sonje nan tèt mwen; pou sa, mwen gen espwa.
Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
22 Lamou dous SENYÈ a, anvèrite, p ap janm sispann, paske mizerikòd Li p ap janm manke.
HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Yo renouvle chak maten. Gran se fidelite Ou.
hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 “SENYÈ a se pòsyon mwen.” Se sa nanm mwen di m. Konsa, mwen mete espwa m nan Li.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
25 SENYÈ a montre dousè Li a sila ki tann Li yo, a moun ki chache Li a.
Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Se bon pou yon nonm gen espwa, e tann byen trankil pou sali SENYÈ a.
det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
27 Se bon pou yon nonm pote jouk la nan jenès li.
godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
28 Kite li chita apa pou kont li, e rete an silans, akoz Li te poze sa sou li.
Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
29 Kite li mete bouch li nan pousyè, si se konsa, pou l ka gen espwa.
han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
30 Kite li lonje machwè li, bay sila k ap frape l la. Kite li ranpli ak repwòch.
Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
31 Paske se pa pou tout tan ke Senyè a ap rejte.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Paske malgre se gwo doulè ke Li fè rive; alò, Li va gen mizerikòd selon gran lanmou dous Li a.
har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
33 Paske se pa ak kè kontan ke Li aflije, oswa pou atriste fis a lòm yo.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Pou kraze anba pye, tout prizonye nan mond la,
Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 pou retire jistis sou yon nonm nan prezans a Pi Wo a,
når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
36 pou fè yon nonm tò nan pwosè legal pa li, sou bagay sa yo, Senyè a p ap dakò.
når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
37 Se kilès li ye ki pale, e sa vin rive, amwenske Senyè a te pase lòd la?
Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
38 Èske sa ki bon ak sa ki mal pa soti nan bouch a Pi Wo a?
Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Poukisa yon nonm vivan dwe plenyen, yon nonmta plenyen lè l resevwa pinisyon pou pwòp peche l yo?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Annou egzamine e sonde wout nou yo pou nou retounen kote SENYÈ a.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Annou leve kè nou ak men nou vè Bondye nan syèl la;
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Nou te peche e nou te fè rebèl; Ou pa t padone.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 Ou te kouvri nou ak kòlè e te kouri dèyè nou. Ou te touye. Ou pa t gen pitye menm.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
44 Ou te kouvri tèt Ou ak yon nwaj lakolè, pou okenn lapriyè pa ka pase ladann.
hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
45 Ou fè nou kon poupou bèt ak fatra ki rejte nan mitan lòt nasyon yo.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 Tout lènmi nou yo te ouvri bouch yo laj kont nou.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Sezisman ak pyèj tonbe sou nou, ravaj ak destriksyon.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Zye m koule nèt ak flèv dlo akoz destriksyon a fi a pèp mwen an.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Zye m koule san sès, san rete menm pou yon ti moman,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 jiskaske SENYÈ a gade anba soti nan wotè syèl la pou wè.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Zye m pote doulè rive nan nanm mwen, akoz tout fi nan vil mwen.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Lènmi m yo san koz te fè lachas dèyè m tankou zwazo. Se lènmi m san koz.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Yo te fè m rete an silans nan twou fòs la e te poze yon wòch sou mwen.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Dlo yo te koule depase tèt mwen. Mwen te di: “Mwen fin koupe retire nèt”!
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
55 Mwen te rele non Ou, O SENYÈ, depi nan twou fòs pi ba a.
Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Ou te tande vwa m: pa kache zòrèy W de lapriyè mwen pou sekou, ak kriyè mwen an.
du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
57 Ou te vin rapwoche lè m te rele Ou a. Ou te di: “Pa pè!”
Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
58 O Senyè, Ou te plede ka pou nanm mwen an. Ou te rachte lavi mwen.
Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
59 O SENYÈ, Ou te wè jan m oprime. Jije ka m nan.
HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
60 Ou te wè tout vanjans pa yo; tout manèv yo kont mwen.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Ou te tande repwòch yo, O SENYÈ, tout manèv yo kont mwen.
du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
62 Lèv a sila k ap atake m yo ak konplo yo kont mwen tout lajounen.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Gade jan yo chita ak jan yo leve; se mwen ki sijè chan giyonnen yo a.
Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
64 Ou va rekonpanse yo, O SENYÈ, selon zèv men yo.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Ou va bay yo yon kè ki di; madichon pa yo va sou yo.
gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
66 Ou va kouri dèyè yo nan kòlè Ou e detwi yo soti anba syèl SENYÈ a!
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
