< Jòb 7 >
1 “Èske lòm pa oblije fè kòve sou latè? Èske jou li yo pa tankou jou a yon ouvriye jounalye?
Por acaso o ser humano não tem um trabalho duro sobre a terra, e não são seus dias como os dias de um assalariado?
2 Tankou esklav ki rale souf pou rive nan lonbraj, tankou jounalye k ap tann kòb li,
Como o servo suspira pela sombra, e como o assalariado espera por seu pagamento,
3 se konsa mwen jwenn mwa yo plen mizè, e nwit plen ak gwo twoub k ap dezinyen pou mwen.
Assim também me deram por herança meses inúteis, e me prepararam noites de sofrimento.
4 Lè m kouche mwen di: ‘Se kilè m ap leve?’ Men nwit lan kontinye; m ap vire tounen jis rive nan maten.
Quando eu me deito, pergunto: Quando me levantarei? Mas a noite se prolonga, e me canso de me virar [na cama] até o amanhecer.
5 Chè m abiye ak vè ak kal ki fèt ak pousyè. Po m vin di e li koule pij.
Minha carne está coberta de vermes e de crostas de pó; meu pele está rachada e horrível.
6 Jou m yo mache pi vit ke mach aparèy tise a. Yo fini sanzespwa.
Meus dias são mais rápidos que a lançadeira do tecelão, e perecem sem esperança.
7 Sonje byen ke lavi m pa plis ke yon souf; zye m p ap wè sa ki bon ankò.
Lembra-te que minha vida é um sopro; meus olhos não voltarão a ver o bem.
8 Zye a sila ki wè m yo, p ap wè m ankò. Zye Ou va sou mwen, men mwen p ap la ankò.
Os olhos dos que me veem não me verão mais; teus olhos estarão sobre mim, porém deixarei de existir.
9 Jan yon nwaj vin disparèt, li ale nèt. Konsa sila ki desann nan sejou lanmò a pa p monte ankò. (Sheol )
A nuvem se esvaece, e passa; assim também quem desce ao Xeol nunca voltará a subir. (Sheol )
10 Li p ap retounen ankò lakay li, ni plas li p ap rekonèt li ankò.
Nunca mais voltará à sua casa, nem seu lugar o conhecerá.
11 “Akoz sa a, mwen p ap met fren nan bouch mwen. Mwen va pale nan doulè lespri m; mwen va plenyen nan lespri anmè mwen.
Por isso eu não calarei minha boca; falarei na angústia do meu espírito, e me queixarei na amargura de minha alma.
12 Èske se lanmè mwen ye, oswa bèt jeyan lanmè a, pou Ou te mete gad sou mwen?
Por acaso sou eu o mar, ou um monstro marinho, para que me ponhas guarda?
13 Si mwen di: ‘Kabann mwen va ban m repo, sofa m va soulaje plent mwen,’
Quando eu digo: Minha cama me consolará; meu leito aliviará minhas queixa,
14 answit, Ou fè m krent ak rèv, e teworize m ak vizyon;
Então tu me espantas com sonhos, e me assombras com visões.
15 jiskaske nanm mwen ta chwazi mouri toufe; pito lanmò olye doulè mwen yo.
Por isso minha alma preferia a asfixia [e] a morte, mais que meus ossos.
16 Mwen fin epwize nèt; mwen p ap viv tout tan. Kite mwen sèl, paske jou mwen yo pa plis ke yon souf.
Odeio [a minha vida]; não viverei para sempre; deixa-me, pois que meus dias são inúteis.
17 Kisa lòm ye pou Ou reflechi sou li e pou Ou bay ka li enpòtans,
O que é o ser humano, para que tanto o estimes, e ponhas sobre ele teu coração,
18 pou Ou fè l pase egzamen chak maten e fè l pase eprèv chak moman?
E o visites a cada manhã, e a cada momento o proves?
19 Èske Ou p ap janm sispann gade m, ni kite mwen anpè jiskaske m fin vale krache m?
Até quando não me deixarás, nem me liberarás até que eu engula minha saliva?
20 Èske mwen te peche? Kisa mwen te fè Ou, Ou menm, ki gadyen lòm? Poukisa Ou te fè m objè tiraj Ou jiskaske mwen vin yon fado pou pwòp tèt mwen?
Se pequei, o eu que te fiz, ó Guarda dos homens? Por que me fizeste de alvo de dardos, para que eu seja pesado para mim mesmo?
21 Poukisa konsa Ou pa padone transgresyon mwen yo, e retire inikite mwen yo? Paske koulye a, mwen va kouche nan pousyè a; Ou va chache pou mwen, men m p ap la ankò.”
E por que não perdoas minha transgressão, e tiras minha maldade? Porque agora dormirei no pó, e me buscarás de manhã, porém não mais existirei.