Jòb 7

1 “Èske lòm pa oblije fè kòve sou latè? Èske jou li yo pa tankou jou a yon ouvriye jounalye?

Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.

2 Tankou esklav ki rale souf pou rive nan lonbraj, tankou jounalye k ap tann kòb li,

Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,

3 se konsa mwen jwenn mwa yo plen mizè, e nwit plen ak gwo twoub k ap dezinyen pou mwen.

so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.

4 Lè m kouche mwen di: ‘Se kilè m ap leve?’ Men nwit lan kontinye; m ap vire tounen jis rive nan maten.

Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.

5 Chè m abiye ak vè ak kal ki fèt ak pousyè. Po m vin di e li koule pij.

Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.

6 Jou m yo mache pi vit ke mach aparèy tise a. Yo fini sanzespwa.

Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.

7 Sonje byen ke lavi m pa plis ke yon souf; zye m p ap wè sa ki bon ankò.

Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser’kje lukka meir.

8 Zye a sila ki wè m yo, p ap wè m ankò. Zye Ou va sou mwen, men mwen p ap la ankò.

Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.

9 Jan yon nwaj vin disparèt, li ale nèt. Konsa sila ki desann nan sejou lanmò a pa p monte ankò. (Sheol h7585)

Som skyi framum fer og kverv, so ingen att frå helheim vender, (Sheol h7585)

10 Li p ap retounen ankò lakay li, ni plas li p ap rekonèt li ankò.

snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han’kje meir.

11 “Akoz sa a, mwen p ap met fren nan bouch mwen. Mwen va pale nan doulè lespri m; mwen va plenyen nan lespri anmè mwen.

Difor vil’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.

12 Èske se lanmè mwen ye, oswa bèt jeyan lanmè a, pou Ou te mete gad sou mwen?

Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?

13 Si mwen di: ‘Kabann mwen va ban m repo, sofa m va soulaje plent mwen,’

Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -

14 answit, Ou fè m krent ak rèv, e teworize m ak vizyon;

då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,

15 jiskaske nanm mwen ta chwazi mouri toufe; pito lanmò olye doulè mwen yo.

so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.

16 Mwen fin epwize nèt; mwen p ap viv tout tan. Kite mwen sèl, paske jou mwen yo pa plis ke yon souf.

D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.

17 Kisa lòm ye pou Ou reflechi sou li e pou Ou bay ka li enpòtans,

Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,

18 pou Ou fè l pase egzamen chak maten e fè l pase eprèv chak moman?

heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?

19 Èske Ou p ap janm sispann gade m, ni kite mwen anpè jiskaske m fin vale krache m?

Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?

20 Èske mwen te peche? Kisa mwen te fè Ou, Ou menm, ki gadyen lòm? Poukisa Ou te fè m objè tiraj Ou jiskaske mwen vin yon fado pou pwòp tèt mwen?

Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?

21 Poukisa konsa Ou pa padone transgresyon mwen yo, e retire inikite mwen yo? Paske koulye a, mwen va kouche nan pousyè a; Ou va chache pou mwen, men m p ap la ankò.”

Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»