Jòb 6
1 Epi Job te reponn:
Job antwoordde, en sprak:
2 “O ke doulè m ta kab peze pou mete nan balans lan, ansanm ak gwo dega ki vin sou mwen yo!
Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:
3 Paske li ta pi lou pase sab lanmè yo. Akoz sa a, pawòl mwen yo te tèlman san règ.
Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.
4 Paske flèch Toupwisan an fin antre anndan m; lespri m ap bwè pwazon. Gwo laperèz Bondye a vin alinye kont mwen.
Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!
5 Èske bourik mawon ranni sou zèb li, oswa bèf rele sou manje li?
Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?
6 Èske bagay san gou kapab manje san sèl, oswa èske pati blan nan zye poul a gen gou?
Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?
7 Nanm mwen p ap touche yo. Yo tankou manje abominab pou mwen.
Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!
8 “O ke sa m mande ta kab rive, e ke Bondye ta ban m sa m anvi wè a!
Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;
9 Ke Bondye ta dakò pou kraze m nèt, ke Li ta lache men l pou retire mwen nèt!
Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.
10 Kite sa toujou kòm konsolasyon mwen; wi, kite mwen rejwi nan doulè k ap kraze mwen, pou m pa t renye pawòl a Sila Ki Sen an.
Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".
11 Ki jan fòs mwen ye, pou m ta tan? Epi kilès lafen mwen, ke m ta dwe sipòte?
Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?
12 Èske fòs mwen tankou wòch, o èske chè m kon bwonz?
Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?
13 Èske se pa ke nanpwen sekou anndan m, ke tout sajès fin chase lwen mwen?
Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?
14 “Paske pou nonm ki pèdi tout espwa a, li ta dwe twouve konpasyon nan zanmi li; menm a li menm ki kon pèdi lakrent Wo Pwisan an.
Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!
15 Frè m yo te aji ak desepsyon kon yon ravin, kon flèv ravin ki vin sèch;
Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:
16 ki vin sal tankou glas k ap fonn kote lanèj kon kache.
Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;
17 Nan sezon sèch, yo pa la; lè li cho, yo disparèt sou plas yo.
Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.
18 Chemen a kous pa yo tòde tout kote; yo monte rive vin anyen; yo vin disparèt.
Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;
19 Karavàn Théma yo te vin veye; vwayajè Séba yo te gen espwa yo.
De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:
20 Yo te desi paske yo te mete konfyans; yo te vini la, e te etone.
Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.
21 Anverite, koulye a se konsa ou ye; ou wè laperèz e ou vin pè.
Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!
22 Èske mwen te di ou: ‘Ban m yon bagay’? Oswa m te fè yon demann anba tab pou retire nan richès ou?
Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;
23 Oswa ‘delivre m nan men advèsè a’? Oswa ‘rachte mwen nan men opresè sila yo’?
Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?
24 “Enstwi mwen e mwen va pe la! Montre mwen kote mwen gen tò.
Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!
25 Kèl doulè pawòl onèt sa yo genyen! Men kisa diskou ou a pwouve?
Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!
26 Èske ou gen entansyon repwoche pawòl mwen yo, lè ou konnen se van ki mèt pawòl yo lè moun dekouraje nèt?
Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?
27 Konsa, ou ta menm tire osò pou òfelen yo e fè twòk pou zanmi ou.
Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?
28 Alò, souple, gade mwen e wè si se manti m ap fè nan figi ou.
Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.
29 Rete la, koulye a e pa kite enjistis fèt. Retounen kote m! Jiska prezan, ladwati mwen rete ladan an.
Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!
30 Èske gen enjistis sou lang mwen? Èske bouch mwen pa kapab distenge gou gwo malè?”
Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;
