Jòb 39
1 “Èske ou konnen lè kabrit mòn yo fè pitit? Èske ou konn wè lè sèf yo metba?
Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
2 Èske ou kab kontwole mwa ke yo rete plenn yo, oswa èske ou konnen lè yo fè pitit?
Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
3 Yo bese a jenou, yo pouse fè pitit yo parèt, yo fòse fè doulè yo fini nèt.
Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
4 Pitit yo vin fò, yo grandi nan chan lib; yo ale e yo pa retounen kote yo.
Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
5 “Se kilès ki te fè bourik mawon yo vin lib? Epi kilès ki te lache kòd ki te mare sou bourik kous la,
Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
6 ke Mwen te bay savann nan kon abitasyon li, ak tè sale a kon kote pou l rete a?
Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
7 Li pa bay valè a zen lavil la; kri a chofè yo, li pa okipe yo.
Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
8 Li chache nan tout mòn yo pou manje l e chache jwenn tout sa ki vèt.
Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
9 “Èske bèf mawon va dakò pou sèvi ou, oswa èske l ap pase nwit lan devan manjwa ou?
Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
10 Èske ou kab mare bèf mawon a ak kòd pou l rete nan ranp li, oswa èske l ap boulvèse jaden an dèyè w?
Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
11 Èske ou va fè l konfyans akoz gran fòs li, e kite l responsab travay ou?
Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
12 Èske ou va mete lafwa ou nan li pou li pote semans lakay, o ranmase seryel sou glasi vannen an?
Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
13 “Zèl a otrich yo bat anlè ak gran jwa, men èske se plimaj lanmou?
Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
14 Veye byen, li abandone pwòp ze li yo sou latè a pou yo ka chofe yo nan pousyè,
Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
15 Li bliye yon grenn pye ka kraze yo, oswa yon bèt sovaj kab foule yo.
Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
16 Li maltrete pitit li yo ak mechanste, konsi yo pa t pou li; menm si tout travay li ta an ven, sa pa regade l;
Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
17 Akoz Bondye te fè li bliye sajès li, e pa t bay li yon pòsyon bon konprann.
Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
18 Lè l leve kò l anlè, li giyonnen cheval la ak chevalye a.
Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
19 Èske se ou ki te bay cheval la fòs? Èske ou te abiye kou li ak krenyen?
Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
20 Èske ou fè l vòltije tankou yon krikèt? Gran souf ki sòti nan nen l byen etonnan.
Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
21 Pye li fouye tè a nan vale a, e li kontan fòs li. Li sòti parèt pou rankontre zam yo.
Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
22 Li ri sou danje, ni li pa gen lakrent. Li pa vire fè bak devan nepe;
Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
23 fouwo soukwe akote l, lans k ap briye a, ak gwo frenn nan.
Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
24 Byen anraje e tranblan, li fè kous sou tè a, e li p ap kanpe lè vwa twonpèt la sone.
Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
25 Depi twonpèt la sone li di: ‘Aha!’ Soti lwen, li pran sant batay la, tonnè a kapitèn yo ak kri gè a.
Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
26 Èske se pa bon konprann ou ke malfini an konn vole anlè, avèk zèl li lonje vè sid?
Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
27 Èske se pa kòmand pa ou ke èg la monte wo pou fè nich li nan wotè?
Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
28 Anwo sou falèz la, li rete e fè abitasyon li, sou kwen wòch yon kote ki pa kab pwoche.
Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
29 Se la li veye manje li; zye li wè l soti lwen.
Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
30 Pitit li yo, anplis, konn souse san; epi kote mò yo ye; se la li ye.”
Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
