Jòb 32
1 Konsa, twa mesye sila yo te sispann reponn Job, akoz li te dwat nan pwòp zye pa li.
De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.
2 Men kòlè a Élihu, fis a Barakeel la, Bizit nan fanmi a Ram nan, te brile kont Job. Kòlè li te brile paske li te jistifye pwòp tèt li devan Bondye.
Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud,
3 Epi kòlè li te brile kont twa zanmi li yo akoz yo pa t jwenn bon repons, men karema, yo te kondane Job.
og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.
4 Alò, Élihu te tann yo fini pou pale ak Job, akoz yo menm te gen anpil ane pi gran pase li.
Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.
5 Konsa, lè Élihu te wè ke pa t gen repons ki rete nan bouch a twa mesye yo, kòlè li te brile.
Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.
6 Pou sa, Élihu, fis a Barakeel la, Bizit la, te pale klè. Li te di: “Mwen jèn selon ane yo, e nou menm, nou granmoun. Akoz sa a, mwen te krent pou di nou sa ke m t ap panse a.
Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.
7 Mwen te reflechi ke se laj ki te dwe pale, ke anpil ane yo ta dwe bay sajès.
Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!
8 Men se yon lespri ki nan lòm, e se souf a Toupwisan an ki bay yo bonkonprann.
Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.
9 Anpil ane pa vle di saj, ni pa fwa, se pa granmoun ki konprann sa ki dwat.
De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.
10 Pou sa, mwen di nou ‘koute mwen; mwen menm tou va di nou sa ke m panse.’
Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.
11 “Gade byen, mwen te tann pawòl nou yo. Mwen te koute byen rezonman pa nou yo, pandan nou t ap reflechi sou sa pou nou ta di.
Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.
12 Menm mwen te swiv nou byen pre; anverite, pa t gen pèsòn ki te vin genyen Job. Nanpwen moun ki te byen reponn pawòl li yo.
Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.
13 Pran atansyon nou pa di: ‘Nou jwenn sajès. Se Bondye ki pou korije l, se pa lòm.’
Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!
14 Paske pawòl li yo pa t pale kont mwen menm, ni mwen p ap reponn li ak diskou pa nou yo.
Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.
15 “Yo etonnen nèt; yo pa reponn ankò. Yo pa gen mo ki pou di.
De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.
16 Èske se tann, pou m ta tann akoz yo pa pale? Akoz yo rete e pa reponn ankò?
Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?
17 Mwen menm tou va reponn pou kont mwen, mwen osi va bay pozisyon pa m.
Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.
18 Paske mwen chaje ak pawòl. Lespri m anndan mwen bourade m.
For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.
19 Men gade, lestonmak mwen tankou diven san mwayen respire; tankou po diven nèf, li prèt menm pou pete.
Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.
20 Kite mwen pale pou m kab jwenn soulajman; kite mwen ouvri lèv mwen pou bay repons.
Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.
21 Alò, pa kite mwen pran pati a okenn moun, ni flate pèsòn.
Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;
22 Paske mwen pa konn flate moun, sof Sila ki kreye mwen an, ta vin ranmase m fè m ale.”
for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.
