Jòb 31
1 “Mwen te fè yon akò ak zye m; alò kòman konsa mwen ta kab voye rega mwen sou yon vyèj?
Pepigi fœdus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Paske se kisa ki pòsyon Bondye soti anwo a, ak eritaj a Toupwisan an soti anwo a?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
3 Èske li pa yon malè pou sila ki pa dwat yo, ak yon dezas pou sila ki fè inikite yo?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
4 Èske Li pa wè chemen mwen yo e kontwole tout pa mwen yo?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 “Si mwen te mache nan sa ki fo, e pye m te kouri dèyè twonpe moun,
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
6 (kite Li peze mwen nan yon balans ki jis e kite Bondye konnen entegrite m).
Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Si pa m yo te vire kite chemen an, oswa kè m te swiv zye m, oswa si gen yon tach ki kole sou men m,
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula:
8 kite mwen simen pou yon lòt ta manje, e kite tout sa m plante vin rache.
Seram, et alium comedat: et progenies mea eradicetur.
9 “Si kè m te sedwi pa yon fanm, oswa mwen te mize nan pòtay vwazen mwen,
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
10 kite madanm mwen graje pou yon lòt e kite lòt yo vin kouche sou li.
Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Paske sa ta yon krim sansyèl; anplis, li ta yon inikite ki ta dwe jije.
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 Paske li ta yon dife ki pou limen jis rive nan Sejou Lanmò yo e ta derasine tout byen mwen ranmase yo.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Si mwen te refize demand esklav mwen an, gason kon fanm, lè l te fè yon plent kont mwen,
Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 alò, kisa mwen ta kab fè lè Bondye leve? Konsa, lè L rele m pou jijman, ki repons mwen ta kab bay Li?
Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 Èske Sila ki te fè m nan vant lan pa t fè li menm tou? Se pa Li sèl ki te fòme nou nan vant lan?
Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
16 Si mwen te anpeche malere yo nan dezi yo, oswa te fè zye a vèv la pa wè klè,
Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduæ expectare feci:
17 oswa te manje pòsyon pa mwen pou kont mwen san òfelen an pa jwen ladann,
Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
18 (Men depi jenès mwen, òfelen an te grandi avè m tankou papa l e soti nan anfans lan, mwen te fè gid pou vèv la),
(Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meæ egressa est mecum.)
19 si mwen te wè yon moun peri akoz mank rad, oswa ke sila ak bezwen pa t gen anyen pou kouvri l,
Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
20 si kè li pa t beni m, si li pa t chofe ak lenn mouton mwen an,
Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
21 si mwen te leve men m kont òfelen an, akoz mwen te wè soutyen mwen nan pòtay la,
Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 alò, kite zepòl mwen tonbe sòti nan zepòl li, e bra m kase soti nan zo li.
Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Paske m pè anpil malè Bondye a. Li tèlman gran ak majeste, m pa ka fè anyen devan L.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
24 Si se nan lò mwen te mete espwa m, pou m te di lò fen a, ‘se ou ki konfyans mwen,’
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
25 Si mwen te rejwi akoz byen mwen yo te tèlman gran, e akoz men m te tèlman ranmase anpil;
Si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
26 si mwen te gade solèy la lè l t ap brile, oswa lalin nan lè li prale nan bèlte li,
Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
27 epi kè m te vin sedwi an sekrè, e men mwen te voye yon bo ki sòti nan bouch mwen,
Et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
28 sa osi ta yon inikite ki merite jijman, paske mwen t ap abandone Bondye anwo a.
Quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 Èske mwen te rejwi lè lènmi m te vin disparèt nèt? Oswa bat men m lè mal vin rive li?
Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
30 Non, mwen pa t kite bouch mwen peche, ni mwen pa t mande pou l ta mouri avèk malediksyon.
Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
31 Èske mesye nan tant mwen yo pa t di: ‘Ou pa p twouve yon moun ki pa satisfè ak vyann pa li a?’
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur:
32 Etranje a pa t rete deyò; mwen te ouvri pòt mwen yo a vwayajè a.
Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
33 Èske m te kouvri transgresyon mwen yo tankou Adam? Oswa kache inikite mwen nan kè mwen,
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
34 akoz mwen te krent gwo foul la? Oswa akoz krent gwo wont lan devan lòt fanmi yo, te kenbe silans mwen e pa t sòti deyò?
Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 O ke m te gen yon moun ki pou tande mwen! Gade byen, men otograf mwen! Kite Toupwisan an reponn mwen! Mennen pwosè vèbal ke akizè a te ekri.
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
36 Anverite, mwen ta pote l sou zepòl mwen; mwen ta mare l sou mwen tankou yon kouwòn.
Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Mwen ta deklare a Li fòs kantite pa pye mwen yo pran. Tankou yon prens mwen ta parèt devan L.
Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 Si menm teren mwen an rele kont mwen, e tout tranch li yo kriye ansanm;
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
39 si mwen te manje fwi li san lajan, oswa te kòz ke mèt li yo te pèdi lavi yo,
Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
40 kite pikan yo grandi olye ble e zèb santi fò ranplase lòj la.” Pawòl yo a Job se fini.
Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. (Finita sunt verba Iob.)
